Moja droga

jan

Gdzie mógłbym kupić juz poświęcony taki medalik?

salwinia

poświęconych rzeczy się nie sprzedaje. Więc albo kupisz i pójdziesz na Mszę odpustową, albo poprosisz o poświęcenie medalika jakiegoś kapłana

Bobo

Kupuje się, kupuje. Np. tu:

[link widoczny dla zalogowanych]

I to poświęcony. Co z tego, że nie wolno poświęconych sprzedawać, ale jaka to różnica, gdy zamiast kupować od zwykłego człowieka, 'kupuje się' od księdza a za poświęcenie może też sobie zaśpiewa...? Mruga

Dlaczego w ogóle w grę wchodzą pieniądze? Chyba dlatego, że KK jest... chciwy na nie.

salwinia

Bobo, księża medalików poświęconych nie sprzedają. Jeżeli już sprzedają - to niepoświęcone przedmioty. Choć powiem Ci że np na pieszej pielgrzymce kapłani sprzedawali Tauki. Wobec wszystkich wynieśli te Tauki z samochodu, podali ich cenę, a potem je poświęcili - w przypadku pielgrzymki było to logiczne - tauek nie było już za godzinę, a trudno aby 600 czy 700 czy więcej medalików święcili każdemu z osobna. Tyle że to sytuacja gdzie cena tauki była podawana przed poświęceniem, a kapłani mieli pewność, ze żadna tauka nie zostanie potem wrzucona z powrotem do pudła w samochodzie.

Jeżeli chodzi o ludzi - sprzedają wszystko, łącznie ze swoimi organami czy dziewictwem. To wcale nie znaczy że to legalne, etyczne i moralne.

Poświęconych rzeczy się nie sprzedaje - poświęcone rzeczy można komuś dać. Natomiast biznes jest biznes... niestety.

Bobo

No właśnie... chciwość aż kapie. Mało tego... wmawia się ludziom, że ów medalik ma pomagać. Ba! Poświęcony bardziej! Straty duchowe w wyniku tego oszustwa są większe niż pieniądze jakie trzeba wydać na ten medalik.

salwinia

Bobo, to bardzo szeroki temat.
W chrześcijaństwie jest bardzo szeroko rozwinięte pojęcie wspólnoty.
To tak jak z odpustami - dawniej je "kupowano", a pokuty były publiczne - ale były one po to - że kiedy ja wchodze do kościoła i widzę ludzi w drzwiach, nie mogących wejść do środka - to ja wchodząc przed ołtarz muszę mieć poczucie dźwignięcia ich, modlitwy o ich rozgrzeszenie.

To tak jak w Ewangelii - kiedy ludzie przynoszą paralityka na łożu i spuszczają go przez dach na środek tłumu - Jezus zaznacza, ze wiara tych co go przynieśli go uzdrowiła. Poczucie wspólnoty, poczucie odpowiedzialności jeden za drugiego.

Chciwości też się to tyczy - jeżeli sam jesteś chciwy, jak możesz ganić za to innych? Nie mówimy wyłacznie o chciwości na pieniądz - ale na uwagę, rację, zainteresowanie, pracę, etat, podwyżkę... na cokolwiek.
Jeżeli nie modlimy się za chciwców - dlaczego śmiemy mówić coś na ich temat?

To tak jak z oskarżeniami wobec księży - TYLKO ten ma prawo się wypowiadać na temat zła wśród kapłanów, kto się za kapłanów modli. Bo jeśli się nie modli - jak oni mają być lepsi? Stajemy wobec obowiązku reakcji na zło - jeśli nie potrafimy pomóc w inny sposób, zostaje modlitwa, ale musimy pomagać.
Chrześcijaństwo jest wspólnotą.
Mój grzech godzi we wspólnotę, moja pomoc (modlitwa) pomaga wszystkim będącym w tej wspólnocie.

Może coś podobnego działa i w przypadku medalików. Skoro KUPUJESZ poświęcone medaliki - niejako zezwalasz na zło, dopuszczasz je do siebie. Zresztą wiesz, myślę że to bardziej kwestia sumienia sprzedawcy - ja nigdy bym nie sprzedała poświęconej rzeczy.
Albo inaczej - nie kupiłabym poświęconej rzeczy. Wiem co to łaska czy błogosławieństwo. Łaska to obdarowanie, a nie transakcja kupna-sprzedaży.

Problem z medalikami jest taki, że wielu modli się do medalika (obrazu, wizerunku). To bałwochwalstwo, ale nie wszyscy są tego świadomi. Wpajane to jest od dziecka: "bądź grzeczny, bo Bozia z obrazka patrzy na ciebie". No chore. Ale właśnie wtedy wyrastają młodzi dorośli którzy ciągle tkwią w babcinym poczuciu tego że święty jest obraz, jako przedmiot, a nie ten co na tym obrazie jest uwieczniony.

Nic ci z medalika, jeśli w duchu nie obierzesz sobie za patrona np ów Benedykta.

Niedawno dostałam jako "zalecenie" na spowiedzi - zmówić nowenne do św. Rity czy św. Judy Tadeusza. Patroni spraw beznadziejnych.
Jako że mówiłam na spowiedzi, że mam ogromny problem z modlitwą i nie idzie mi nawet "chwała Ojcu", kapłan NIE DAŁ mi żadnej pokuty, natomiast zachęcił by choć spróbować odmówić nowennę. Wydrukowałam ją, ale ta modlitwa była tylko słowami - dopiero kiedy trochę o niej poczytałam, poznałam jej życie - ta modlitwa nabrała znaczenia i sensu.
Na nic obrazek, słowa modlitwy, czy medalik - jeśli nie idą w parze z gorącą modlitwą i dyspozycją serca.

A akurat teraz mój stan ducha jest taki, że pomóc mogą wyłącznie patroni spraw beznadziejnych.

Chaos w tym poście, ale trudno Wesoly

Rania

salwinia

Widzisz Rania, patroni MOGĄ pomóc - kiedy masz problem w modlitwie, oni mogą zanieść Twoje błagania przed tron Najwyższego. Nie zmuszam cię do wiary w to, ale tak jest.
Przeczytaj sobie przypowieść o tym jak kilku ludzi wniosło paralityka na łożu - to nie wiara paralityka go uzdrowiła - nie uzdrowiło go jego wołanie do Boga, a wołane jego braci, wiara jego braci

Rania

tyle ze ci bracia zyli
modlitwa innych ludzi za nas , owszem salwiniu, ale modlitwa tych ktorzy juz nie sa z nami nic nie zdziala, oni nie zyja,

salwinia

no to już jest kwestia czy się wierzy w świętych obcowanie i życie wieczne.
A powiem ci, Raniu, że to fundament chrześcijaństwa - wiara w zbawienie i ŻYCIE wieczne. Więc nie ma różnicy czy oni jeszcze chodzą po ziemi czy nie. "Choćby i umarł żyć będzie"

Bobo

Rania

salwinia

Bobo, to już moja prywata i intymna relacja Mruga

ale wiem, że można.

Raniu, ja wierzę, że człowiek który zmarł, żyje nadal - a więc wszystko mi jedno czy proszę o modlitwę kogoś żyjącego na ziemi, czy świętego - a nawet wolę prosić świętego - bo nie grzeszy już, jest bliżej Boga... są w jednym domu.

Rania

masz racje salwiniu , oni zyja, ale czekaj na Sad, a kiedy zabrzmia w trabe to wszyscy sie obudzimy, a wiec on spia

salwinia

w ceremonii pogrzebowej kapłan bierze grudkę ziemi, nasypuje ją na trumnę i mówi: "Prochem jesteś i w proch się obrócisz, ale Chrystus wskrzesi cię w dniu ostatecznym. ŻYJ w pokoju."
Dwa miesiące temu pochowałam tatę. Nigdy nie sądziłam że to właśnie te słowa - to ŻYJ w pokoju - wywoła we mnie tak ogromną lawinę łez.

Rania

tak salwinio wszystkich nas kiedys ta ziemia usciska,
tak jak dziecko w lonie matki zyje sobie , jest to jego swiat a potem jakas sila pcha go na inny swiat, pewnie sie zastanawia co go tam czeka ...
opuszcza swoje szczesliwe miejsce aby przejsc do innego swiata
tak samo smierc jest tylko przejsciem z jednego swiata do drugiego
do zycia wiecznego, czy w pooju czy nie zalezy od nas samych

no i my wierzymy ze to Bog nas zbudzi , nie Chrystus