Moja droga

madzia92

Chciałabym z kims pogadac, wydaje mi się, że od jakiegoś czasu mam depresję, trwa to ponad pół roku, nie potrafię sobie sama pomóc, a nie umiem o tym powiedziec bliskim mi osobom, nie potrafie powiedziec im co czuje i co się ze mną dzieje. W pewnym momencie zaczęłam szukac pomocy w wierze, zaczęłam na nowo bardziej wierzyc, zbliżac sie do Boga, ale teraz od nowa co chwilę upadam w grzechu, nie potrafię tak naprawdę wierzyc. Nie potrafię cieszyc się ze zwykłych codziennych rzeczy, tak jak było dawniej...
Nie mam z kim o tym pogadac, wygadac się komuś...
Czuję się niepotrzebna i beznadziejna....

Pio

Hej Magda

Może wirtualne pisanie będzie małym krokiem w kierunku otworzenia się przed kimś w realu. Dobrze, że piszesz Wesoly

Jeżeli podejrzewasz, że możesz mieć depresję, pewnie warto będzie udać się do specjalisty. Z depresją to nie przelewki. Fajnie, że ciągniesz do ludzi, to dobrze rokuje Wesoly

Czuj się dobrze na forum !

salwinia

Nie zadręczaj się, że popadasz ciągle w grzech, każdy popada Wesoly

świetnie, że się do nas zwróciłaś, napisz coś o sobie, swoich problemach, może będziemy mogli wspólnie pomóc.

madzia92

W sumie nie wiem, co powiedzieć o sobie... Ostatnio jestem cały czas smutna, z nikim się nie spotykam, nie gadam.
Rzeczywiście łatwiej jest mi o tym pisać z kimś przez internet, tym bardziej jeszcze z osobą której nie znam, niż gadać o tym w realu. Przez to szukałam jakiegoś forum, na którym może spotkam kogoś, z kim będę mogła pogadać.
Czuję się po prostu strasznie samotna...

salwinia

Nie masz znajomych? Koleżanek, kolegów? Bo jeśli masz, ale sie z nimi nie spotykasz... dlaczego? nie jest to samotność na własne życzenie?

Elementnieba

Magda... pij sobie herbaty z dziurawca, doskonałe na depresję Very Happy

Ale nie możesz pic bardzo dużo, bo będziesz wyglądała jak Murzynka, świetnie się po tym opala...

madzia92

Tak, mam znajomych, ale się z nimi nie spotykam. Bo rzeczywiście na początku to było na własne życzenie, chciałam być sama. Ale teraz nie potrafię już z nimi gadać o swoich problemach i zwierzać im się. Jakoś to dla mnie za trudne.
Tak, dzięki, herbata na pewno pomoże...

salwinia

hm... nikt nie mówi, żeby od razu się zwierzać Wesoly

spróbuj najpierw normalnie spotkać się na pizzy, wypadzie do kina, piwie, czymkolwiek co was łączy Mruga

zaufanie to rzecz trudna, człowiek potrzebuje czasu by się otworzyć...
najpierw spotykaj się z nimi aby się pośmiać, powygłupiać... nie musisz się zwierzać.

Jeśli potrzebujesz uporządkowania sobie różnych spraw - w tyn religijnych - polecam ci rozmowę z jakimś mądrym i spokojnym kapłanem. Zwłaszcza, że jak pisałaś, rozterki na tle religijnym też masz.

Co lubisz? Co sprawia ci radość?

madzia92

Spotykam się ze znajomymi, tyle że rzadko, ale tak po prostu się spotykamy, tyle, że właśnie gdy jestem z nimi to mam dobry humor i niby wszystko jest ok, ale gdy wracam do domu to wszystko nagle się kończy, jestem smutna, od nowa chcę być sama i chce mi się płakac... Wtedy brakuje mi kogoś bliskiego, z kim mogłabym gadać cały czas i komu potrafiłabym do końca zaufać.

salwinia

hm... zapisz się do jakiejś wspólnoty, oazy, grupy apostolskiej... jedź na jakieś rekolekcje - tam są wspaniali, otwarci ludzie i napewno spotkasz kogoś, komu będziesz potrafić zaufać

Elementnieba

Proponuję po prostu iść z kimś na piwo... Nie trzeba się wygadać, żeby mieć dobry humor... jak naprawisz stosunki ze znajomymi, będzie lepiej.

salwinia

Elementnieba, nie oceniaj wszystkich przez swój pryzmat.
Czasem sam śmiech nie wystarcza, potęguje tylko uczucie pustki, żalu i beznadziejności. Najbardziej cierpią ci, którzy w towarzystwie są duszą towarzystwa, ale odczuwają potrzebę rozmowy, takiej o problemach.
Po takich godzinach śmiechu potem przychodzą godziny płaczu.
Przerabiałam to. To stan nad którym bardzo ciężko zapanować. Da się, pewnie że się da. Ale przebywanie wśród ludzi nie wystarczy. Potrzeba się wygadać, potrzeba porozmawiać, potrzeba wyrzucić to o czym myślimy.
Wtedy stawiasz coś od mocnych fundamentów, nie budujesz na piasku.

Pio

Czasami chciało by się życzyć i radzić komuś, kto czuje się samotny, by wyszedł do ludzi. Np. na piwo z kumplami, może na zakupy. To rada która pierwsza przychodzi do głowy no bo cóż lepszego niż szukanie ludzi i kontaktu z nimi może być lepszym lekiem na samotność... Z tego faktu zdają sobie sprawę i osoby samotne, jednak wyjście do ludzi nie jest sprawą prostą, szczególnie gdy kontakt z nimi ktoś ma sporadyczny. Od rozmów też można odwyknąć. Stracić pewność siebie i swobodę kontaktów. No chyba, że trafi się na szczególnie ludzką , ciepłą empatyczną, akceptującą osobę. W tedy lody szybciej puszczają. A jeżeli jeszcze jest to osoba która rozumie wahnięcia humoru. Nie robi wyrzutów gdy jest się smutnym to... paradoksalnie będąc smutnym łatwiej przestać się smucić Wesoly

Piszę trochę z własnego doświadczenia. Tak to widzę.

barti91

Pamiętaj, że droga za Chrystusem nie jest łatwa .
Popatrz na Izraelitów ,ile lat szli przez pustynie udając na wierze , czasem opadając z sił. Ale Bóg ich nie opuścił trwał przy nich cały czas i doszli do Kan An (ziemi mlekiem i miodem płynącym) . I my też całe życie idziemy do takiego Kan An którym jest życie wieczne a drogą przez pustynie codzienne życie .

Innym przykładem jest męka Chrystusa , która kończy się nie śmiercią ale zmartwychwstaniem.

madzia92

Myślałam o tym, o męce Chrystusa, zmartwychwstał a wcześniej cierpiał. Myślałam, że może uda mi się zacząć na nowo żyć inaczej niż do tej pory, zapomnieć o wszystkim, ale nie udało mi się... Był moment, kiedy zaczęłam na nowo się modlić, bardziej wierzyć, ale to było chwilowe...
Byłam z tym wszystkim sama i w sumie nadal jestem.

Mam nadzieję, że z czasem mi wszystko samo przejdzie.

Elementnieba

salwinia

widzę w niej kogoś, kto potrzebuje POMOCY, a nie tylko śmiechu.
To nie jest ocena przez własny pryzmat. Ty piszesz, że nie trzeba się wygadać żeby mieć dobry humor. A ja piszę, że znam psychikę poranionego człowieka na tyle, że wiem, że trzeba....
nigdy nie pozbędziesz się tego, o czym milczysz

bogdae

Telefony komórkowe, SMS-y, e-maile, czaty internetowe, serwisy społecznościowe — nigdy dotąd nie było tylu łatwo dostępnych środków porozumiewania się.
A jednak w tym świecie masowej komunikacji mnóstwo ludzi,
starych i młodych, czuje się bardzo samotnych.

Niestety wraz z upowszechnianiem się wspolczesnej technologii
nasza umiejętność porozumiewania się nieuchronnie zanika.

Uczucie samotności chyba nikomu nie jest obce.
Ale staje się prawdziwą udręką, gdy trwa przez dłuższy czas.
Może to być sygnał, że masz niewłaściwy stosunek do pewnych spraw.
Niekiedy problem wynika z tego, jak się zachowujesz w towarzystwie.
Zdarza się, że ktoś nieświadomie tworzy wokół siebie barierę, jakby otaczał się drutem kolczastym, zniechęcając innych do nawiązania przyjaźni.
Czasem wystarczy po prostu zmienić sposób myślenia.

JAK ZWALCZYĆ SAMOTNOŚĆ

* Pracuj nad pozytywnym sposobem myślenia.
* Mniej czasu poświęcaj rozrywkom izolującym cię od ludzi, na przykład telewizji.
* Szukaj przyjaciół — niekoniecznie w twoim wieku — mających ten sam system wartości.
* Przede wszystkim zabiegaj o przyjaźń z Bogiem.

pozdrawiam