Moja droga

Anastazja

Dziś na modlitwie Pan przyszedł z duchem prawdy i pokazał mi moją głęboką zazdrość. Dotyczy ona... chłopaka. On ma dziewczynę bardzo lubię ich oboje, przyjaźnię się z nimi, ale nigdy nie potrafiłam się przyznać i ukrywalam to przed samą sobą, że coś czuję do tego chłopaka. Nie wiem co to dokładnie, może miłość, może po prostu silna więź nie mam pojęcia, ale coś czuję i to mocno. Staram się nie być w stosunku do niego nagminna, żeby niczego się nie domyślił on, ani nikt inny. Wstydzę się do tego przyznać, bo zepsuje sie mój kontakt z nim i jego dziewczyną, a to ostatnimi czasy moi najlepsi znajomi. Gdy widzę ich razem jestem strasznie zazdrosna. Dziś po prostu myślałam że dojdę do pasji gdy widziałam go dogadującego i śmiejącego się z kimś innym. Na modlitwie nie dostaję znaków od Pana, albo nie umiem ich odczytać, a pytam o tą sytuację co powinnam robić. W jakim celu Bóg mógł dać mi te uczucia i emocje dotyczące jego? Boję sie powiedzieć komukolwiek z bliższego otoczenia, więc trafiam tutaj. Możecie mi coś poradzić, wytłumaczyć? Proszę, bo nie wiem co robić.
Dodam jeszcze, że izolacja od tego towarzystwa nie wchodzi w grę. I bardzo zależy mi na znajomości z tymi ludźmi.

Ela G.

zapewne chlopaka nie masz stad taki "stan". masz podobnie jak widzisz inne pary czy tylko ich?

madźka.

Uważam, że nie można wchodzić z buciorami komuś w związek i patrzeć tylko egoistycznie na siebie, a więc myślę, że o takim czymś lepiej nie mówić owej parze, bo jeżeli chłopak jest z tamtą dziewczyną to najwidoczniej ją kocha. Łatwo mówić, ale najlepiej daj sobie spokój. Czasami trzeba rozum postawić wyżej. Mówisz, że zerwanie kontaktu nie wchodzi w grę, a w sumie tak byłoby najlepiej, tzn. najłatwiej, jeżeli chodzi o pozbycie się uczucia w stosunku do tego chłopaka i zazdrości. No, ale tak.. to zostaje Ci walka z myślami i może z czasem przejdzie... Jeżeli łapiesz się na jakieś myśli, która nie jest odpowiednia w relacji przyjaciele, to trzeba ją ignorować i zająć się czymś innym, aby myśli nie kontynuować.
Można żyć z nadzieją, że nie będą ze sobą za jakiś czas, ale to chyba nie jest odpowiednie. Jak się kocha, to się chce samego dobra dla drugiej osoby, a nie tylko na swoje zadowolenie się patrzy, a więc chyba powinnaś ich zostawić szczęśliwymi, a nad swoimi uczuciami popracować, bo one tylko Ciebie będą niszczyć.

Elementnieba

Proponuję Ci postaranie się o przerzucenie swoich uczuć na jakiś inny cel, bo się po prostu w nim zadurzyłaś, a jak nie to albo się o niego postaraj albo się staraj dalej być wspaniałą przyjaciółką.
Powodzenia.

Anastazja

Dziękuję za rady Wesoly

zerwanie znajomości nie wchodzi w grę, bo uczęszczamy do tej samej grupy modlitewnej.

salwinia

Należysz do grupy modlitewnej, z Twoich postów wynika, że masz silną więź z Bogiem - to piękne.
Pewnie znasz - "Słyszeliście, że powiedziano: "nie cudzołóż!" A Ja wam powiadam: każdy kto pożądliwie patrzy na kobietę już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa" (Mt 5, 27) To samo tyczy się mężczyzny...

Anastazjo, nikt tutaj nie da ci konkretnej rady - złotego przepisu na to, co masz uczynić. Możemy tylko choć odrobinę wskazać drogę...
Ja osobiście ostatnio odpowiedzi na każde pytanie i każdy problem szukam w Ewangelii św. Mateusza - właśnie w KAZANIU NA GÓRZE, a więc w rozdziałach 5,6,7.
Skarbiec.
Tak samo jak rozdział 15 z Ewangelii Łukasza.
Dla mnie te dwa fragmenty są Ewangelią w Ewangelii. Przeczytaj, przemyśl, pomedytuj nad tymi tekstami.

W Łukaszu znajdziesz ciąg przypowieści - o zagubionej owcy, drachmie i synu marnotrawnym.
Z tych przypowieści wynika że grzesznicy stosunkowo łatwo trafiają z powrotem do Chrystusa...
W przypowieści o synu marnotrawnym już widać coś więcej - MOŻNA SIĘ ZGUBIĆ NIGDZIE NIE WYCHODZĄC... tak jak drugi z synów gospodarza. On zgubił się będąc cały czas w domu...
Właśnie takie zagubienie jest najbardziej niebezpieczne - i trudne. Do końca nie wiadomo, czy drugi z synów w końcu wszedł na ucztę powitalną swego brata.

Sprawa z tym chłopakiem jest - jak mi się zdaje - oparta głównie na problemie wolności. Twoja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Nigdy na siłę nic nie uzyskasz, ani nic nie zbudujesz.
Wiesz, padały tu różne zdania - a ja właśnie zaprosiłabym tego kumpla na kawę i szczerze z nim porozmawiała. Porozmawiałabym również z jego dziewczyną. Jeśli są prawdziwymi przyjaciółmi - przecież się nie odsuną ode mnie, a pomogą mi...
Bo nie możesz nikogo zmienić - ale musisz też dbać o siebie - a kiedy żyjesz każdeg dnia w takim rozdarciu, żadnych dobrych owoców to nie przyniesie.
Z drugiej strony ciężko mi się wypowiadać bo nie znam tych ludzi, nie wiem jacy są.

Nathaniel

barti91