Moja droga

Tomasz G

Wspaniala Nauczycielka

Pewnego dnia nauczycielka poprosila swoich uczniow, by wypisali
na
kartce imiona
wszystkich kolegow z klasy, zostawiajac przy tym troche
miejsca obok nich.
Potem powiedziala do uczniow, by sie zastanowili nadd najmilsza rzecza, ktora mogliby powiedziec o
kazdym ze swoich kolegow I napisali to
obok ich imion.
Trwalo to cala godzine, zanim wszyscy skonczyli, i
przed opuszczeniem
klasy oddali
swoje kartki
nauczycielce.

W weekend nauczycielka napisala kazde nazwisko na kartce
I obok niego liste milych rzeczy przypisanych mu przez
kolegow
W poniedzialek kazdemu z uczniow oddala jego lub jej
liste.
Juz po
krotkiej chwili wszyscy sie
usmiechali. "Rzeczywiscie?", bylo slychac
szepty.
"Nawet nie wiedzialem,
ze dla kogos cos
znacze!"
I "nie wiedzialem, ze inni mnie
tak lubia", brzmialy komentarze.

Nikt potem nie wspominal juz o tych listach.
Nauczycielka nie wiedziala, czy uczniowie dyskutowali o nich
ze soba
lub z rodzicami, ale to nie bylo istotne.
Cwiczenie wypelnilo swoje zadanie.
Uczniowie byli zadowoleni
z siebie i z innych.

Kilka lat pozniej jeden z uczniow zmarl , nauczycielka
poszla na jego pogrzeb.
Kosciol byl pelen przyjaciol.
Jeden po drugim z tych, ktorzy kochali lub znali mlodego
czlowieka, przechodzili obok trumny i oddawali ostatnia
czesc..

Nauczycielka podeszla jako ostatnia I modlila sie przy
trumnie.
Kiedy tam stala, ktos z niosacych trumne powiedzial
do niej:
"Czy byla Pani nauczycielka
matematyki Marka?"
Skinela: "Tak".
Ten powiedzial: "Marek bardzo czesto
mowil o Pani."
Po pogrzebie wiekszosc szkolnych kolegow Marka
zebralo sie razem.
Byli tam rowniez jego
rodzice I wyraznie czekali na to, by
porozmawiac z nauczycielka..
"Chcemy Pani cos pokazac", powiedzial ojciec i
wyciagnal portfel z kieszeni.
"Znaleziono to, kiedy zginal Marek. Sadzilismy,
ze Pani to rozpozna"
Wyjal z portfela zniszczona kartke,
ktora najwyrazniej sklejona, byla wielokrotnie skladana
I rozkladana.
Nauczycielka wiedziala, nie patrzac, ze byla to ta kartka,
na ktorej byly mile rzeczy, jakie koledzy napisali o Marku.
Chcielismy Pani bardzo podziekowac
za to, ze Pani to zrobila", powiedziala matka Marka.
" Jak Pani widzi, Marek bardzo to
cenil".
Wszyscy dawni uczniowie zebrali sie wokol nauczycielki.
Karol usmiechnal sie I powiedzial: " ja tez mam jeszcze
moja liste.
Jest w gornej szufladzie mojego biurka".
ZonaRoberta powiedziala:
"Robert poprosil mnie, zebym wkleila liste do naszego
slubnego albumu".
"Ja tez ciagle mam swoja", powiedziala Monika.
"Jest w moim,dzienniku"
Potem Irena , inna uczennica,
siegnela to swojego terminarza I pokazala
wszystkim swoja porwana I postrzepiona liste
"Zawsze nosze ja przy sobie" powiedziala Irena,
I dodala:
"Sadze, ze wszyscy zachowalismy nasze
listy."
Nauczycielka byla tak
wzruszona, ze musiala usiasc I zaczela
plakac. Plakala nad Markiem I nad
wszystkimi kolegami, ktorzy go nigdy juz nie
zobacza.

Zyjac z bliznimi, czesto zapominamy, ze
kazde zycie kiedys sie konczy I, ze nie wiemy, kiedy ten
dzien nadejdzie.
Dlatego nalezy mowic ludziom, ktorych sie kocha, ze sa
szczegolni I wazni.
Powiedz im to, zanim bedzie za pozno.
Mozesz to zrobic wysylajac im te wiadomosc.
Jesli tego nie uczynisz, stracisz cudowna okazje
do zrobienia czegos milego I pieknego..

Jesli dostales te wiadomosc, to dlatego, ze ktos sie o
ciebie troszczy
I to znaczy, ze jest przynajmniej jeden czlowiek, dla ktorego
cos znaczysz.
Pomysl, zbierasz to, co siejesz. To
co wniesiemy do zycia innych,
wroci do naszego zycia.
Ten dzien
bedzie szczesliwy
I wyjatkowy
dokladnie tak, jak
Ty !
Nie szukajmy w ludziach zla...starajmy sie widziec samo dobro !

pozdrawiam serdecznie !
Tomasz G

Zrodlo internet autora nieznam

TG spotkanie z cyklu "Swiadectwa wiary"
http://www.youtube.com/watch?v=4E9gjzi6rOA&list=PLNUolk0qMBNqeegrWEO-LZetbHOxstrgm