Moja droga

klara17

Proszę o modlitwę... Czuję,że jest mi ona potrzebna..
Moim problemem jest to,że czuję, że moja więź z Bogiem zanika, boję się,że gdy to się stanie zostanę sama.. Proszę o modlitwę w intencji mej duszy

Piotr

nie zostaniesz sama, Bóg cie nigdy nie opuści Wesoly

ale pomodlę się, żebyś ty nie opuszczała Jego.

maro110

raczej nie proś żeby się ludzie modlili za twoją duszę.. jeszcze żyjesz Wesoly

zastanów się nad sobą.. nad problemami.. czemu twoja więź z Bogiem znika.. itp.. moze dojdziesz do sedna problemu... jeśli masz kogoś bliskiego. porozmawiaj z nim..

michal21

Piotr napisał całą prawdę Wesoly

Bóg nigdy się od Ciebie, od nikogo nie oddala, tylko my to robimy, a główną przyczyną jest grzech.

Na początek proponuję spowiedź, częsta Komunia Święta i Pismo Święte, to przede wszystkim. Później modlitwa, w wolnym czasie polecam zajść do kościoła, ale nie po to, żeby klęknąć albo leżeć krzyżem i się modlić, tylko usiąść i być z Jezusem, podziękować mu, przeprosić, a nie ciągle prosić. Polecam też jakąś książkę o świętym, tudzież film oraz powierzenie się Matce Bożej, na prawdę, ona tylko czeka miłując nas. Kiedyś miałem zły stosunek do Matki Bożej, myślałem, że nie potrzeba mi żadnych pośredników, że wolę modlić się do Jezusa, ale kiedy powierzyłem siebie Maryi życie na prawdę nabrało sensu, same w sobie. Niedawno miałem "kryzys wiary" niedawno czyli jakiś miesiąc temu, oczywiście tylko i wyłącznie to moja wina i zaniedbanie, więc należy się przede wszystkim zastanowić jak JA odchodzę od Boga, mówię Bogu NIE, a nie jak się od siebie oddalamy.

Rozmowa z osobą bliską także jest bardzo owocna jak napisał maro110 Wesoly

W modlitwie będę pamiętać, a kiedy już powrócisz z 'kryzysu' daj świadectwo, aby inni unikali błędów.

klara17

aktualnie czuję się jakbym nie żyłą.. Wszystko co robię jest takie.. automatyczne? Wstaję rano, idę do szkoły, wracam, jem obaid, potem odrobię lekcję i nie robię nic..
Jestem zawieszona w takiej pustce emocjonalnej..

michal21

Tak jak każdy. Ale to JAK spędzamy ten czas zależy od nas i to daje nam tą radość życia codziennego co jest rzeczą bardzo ważną.

To, że budzisz się, idziesz do szkoły nauczona, przygotowana, pomagasz innym, jesteś uśmiechnięta, pełna życia sprawia chyba więcej radości niż idąc nieprzygotowana, niewyspana, smutna, będąc egoistyczna...

To zależy tylko od nas. Życie składa się w znacznej większości z regułki: dom, szkoła/praca, dom. Do tego dochodzą czasem różne rzeczy jak znajomi, spotkania, kochane osoby, przedstawienia, ale to tyczy się głównie pracy lub szkoły. Tak będzie aż do śmierci, nic się nie zmieni, no oprócz tego, że będzie gorzej...

Ale po co tak myśleć, cieszmy się każdym dniem, a wtedy życie nabierze kolorów, bo sami stwarzamy swój świat i od nas zależy czy będzie kolorowy, czy szary.

Aniolek

może spróbuj odnaleźć się w jakimś pożytecznym zajęciu. Nie wiem czy mieszkasz w mieście, czy wiosce czy gdziekolwiek i jakie są u was możliwości. Jeśli szukasz Boga, pogubiłaś się to proponuję jakąś wspólnotę przy kościele.

ZTTLS

A ja postaram się nie dać żadnej rady...
Doskonale klare17 rozumiem...

Piotr

klaro, zobaczysz, że to ci minie Wesoly

to, że twoje życie wydaje ci się takie automatyczne wcale nie musi oznaczać, że oddalasz się od Boga. według mnie to zganiasz po prostu na Niego winę, że Ci nie pomaga, nie kieruje, nie podpowiada, a ty sama możesz nie zauważać tego, że czynisz swoje życie monotonnym. może znajdź sobie jakieś zajęcie, hobby, wykorzystuj aktywnie swój wolny czas. popieram zdanie maro i aniołka, spróbuj znaleźć jakąś bliską osobę, której możesz zaufać - rozmowy z nią na pewno pomogą. pomysł z zapisaniem się (w miarę możliwości) do jakiejś wspólnoty też dobry - tam zobaczysz, że nie jesteś na świecie sama z takimi problemami i zobaczysz, jak sobie z nimi radzą inni ludzie. głowa do góry Wesoly