Moja droga

Szukam Boga

Witajcie!
Chciałbym opisać Wam co wydarzyło mi się ostatniej niedzieli.
Na początek kilka słów o sytuacji.
Otóż od pewnego czasu jestem osobą bezrobotną. Rok temu w wyniku redukcji zostałem zwolniony w jednej z dużych firm IT w Polsce. Pomimo iż posiadam wyższe wykształcenie, jestem inżynierem od prawie roku nie mogę znaleźć pracy - wiecie jaki jest rynek...jako, że mam skończone 46 lat to dla pracodawców jestem niepotrzebny Wesoly

W ostatnim czasie udało mi się znaleźć pracę ale po miesiącu pracodawcy coś się odmieniło i choć dostałem najwyższe oceny z tego co wykonywałem, dostałem wypowiedzenie. Wróciłem znów do "rodziny" bezrobotnych Smutny

Ta cała sytuacja bardzo mnie przybija i przygnębiła. Otóż tu dochodzimy do tej ostatniej niedzieli 7 lipca 2011. Jako, że moja żona i córka wyjechały na kilka dni nad morze siedzę całkowicie sam. Wstałem więc w niedzielę rano, umyłem głowę, ogoliłem się i zjadłem śniadanie. Było gdzieś ok 9:20 rano gdy przyszła mi do głowy myśl by zamiast iść do kościoła parafialnego tu w Warszawie pojechać do Niepokalanowa. Nie byłem tam całe wieki bo byłem kilkakrotnie z rodzicami gdy byłem dzieckiem ale od tamtego czasu już nie. Wszedłem więc na stronę internetową Niepokalanowa szukając godzin mszy. Przy okazji przejrzałem trochę stronę i znalazłem link do strony 4 kroki do Boga ( [link widoczny dla zalogowanych] ) gdzie jest wspaniała modlitwa zawierzenia Bogu. Następnie spojrzałem na trasę i po stwierdzeniu, że to prawie 100km w obie strony i spojrzeniu na niebo, ze zbierają się chmury, postanowiłem, że pojadę tam innym razem. Postanowiłem pójść na mszę do parafii na warszawskiej Chomiczówce. Jakież było moje zdziwienie gdy okazało się gośćmi odprawiającymi mszę byli księża z Niepokalanowa a dokładniej z Rycerza Niepokalanej. Nie wyobrażacie sobie jak bardzo wtedy poczułem Boga, Jezusa przy sobie.... stałem i prawie całą mszę leciały mi łzy a gdy przyszło do Komunii to jeszcze nigdy nie czołem tak w Niej Jezusa.... Do tego jeszcze to kazanie....odnoszące się do ewangelii o tym jak Święty Piotr idąc po wodzie na chwilę zwątpił i zaczął tonąć a gdy zawołał "Panie ratuj" Jezus wyciągnął do niego rękę... nauka by nie wątpić w Boga, Jezusa bo on jest przy nas tylko musimy mu zaufać.
Nikt mi nie wmówi, że to wszystko to przypadek.

Pozdrawiam

maro110

barti91

Pan zawsze jest blisko nas tylko nieraz go nie widzimy albo nawet nie chcemy widzieć.

Pan jest z nami kiedy idąc za nim nie łatwą drogą krzyżową. Ale Bóg wie kiedy zrobić przerwę i zawsze cierpienie kończy się tak jak męka Chrystusowa zmartwychwstaniem , czyli jakąś radością.

A więc może "weź krzyż i chodź za mną" to prośba nie o to aby się mordować krzyżem (cierpieniem) ale o to aby przyjąć radość wybawienia z ucisku .

To myśli do jakich doszliśmy na spotkaniu na wspólnocie.
A te świadectwo pokazuje, że kiedy brakuje nam sił bo Bóg zrobi wszystko abyśmy mieli choć chwilę odpoczynku , oderwania od problemu.
Może to koniec a może tylko przerwa??

Elementnieba

Ja powiem przypadek: bo oni musieli umówić się kilka dni wcześniej na tą wizytę...
Ale życzę Ci jedności z Bogiem i znalezienia wspaniałej pracy.

Nathaniel

Szukam Boga

Nathaniel

Przy dzieciach w Afryce też zapewne jest, tylko co z tego skoro w ciągu miesiąca umarło tam z głodu kilkadziesiąt tysięcy dzieci.

Szukam Boga

Omen

Tak to w dużej mierze obciąża cały KRK, łącznie z wiernymi.
Kościół wkroczył z misją "bożą" do Afryki i zabronił używania prezerwatyw, straszono że będzie to większy grzech aniżeli nawet zachorowanie na HIV.
Kościół chciał powiększyć grono wiernych, ale Ci wierni nie są bogaci - wiele z nich się nie "wydoi" i ot mamy dramat:

CO 5 SEKUND W AFRYCE Z GŁODU UMIERA DZIECKO

madźka.

Rania

Omen

Rania

Omen

Heh no i widzisz jak to mówią krew nie woda majtki nie pokrzywy. Jest ciśnienie to się chce - ale na pewno w resztkach świadomości samca, który chce kopulować dudnią słowa z ambony, że gumka to grzech, to i jej nie używa - bo skoro grzech to nie ma co.

Nathaniel

Rania

Aniewiethiel

To na pewno moze się wydawać okrutne, że niewinne dzieci umierają! Ale nie tak uważali swieci męczennicy. Im więcej doznawali upokorzen i niesprawiedliwości, tym więcej skarbili sobie zasług i jeszcze uwielbiali Pana zamiast Go przeklinać. A to, ze tak źle się dzieje, to jedynie nasza wina. Wielu bogatych nie mają serc, aby wspierać biednych. A ci których nie stać, winni się modlić, umartwiać się, ofiarorywać swoje cierpienia, aby Pan choć kilka dzieci uratował. Potrzebni są też dobrzy kapłani, którzy by rozpalali wiernych do ofiarnej miłości. Bóg przez cierpienie tych niewinnych chce uwrażliwić nasze serce na krzywdę. To są mali pomocnicy Chrystusa w dziele Zbawienia grzeszników.

Szukam Boga

Co ma ten wątek o świadectwach do "gumek"???