Moja droga

Krzysztof1

Witam Wszystkich,
tak jakoś się zdażyło, że kiedyś przypadkiem trafiłem na to forum i od czasu do czasu jak najdzie mnie chęć to wpadam tu przeglądam ciekawsze wątki. Po długim namyśle postanowiłem także o coś zapytać.

Na początku chciałbym powiedzieć, że mam 19 lat. Wiadomo jak to w tym wieku różnych ludzi się spotyka z różnymi ludźmi ma się kontakt. Ogólnie jestem lubiany w swoim środowisku, raczej nie mam problemu w kontaktach międzyludzkich.

Wydawałoby się, że wszystko jest ok, ale mam problem który gnębi mnie już od przynajmniej 2 lat. Problemem tym jest brak bliskiej osoby. Bardzo nie lubię się nad sobą użalać, ale to poczucie osamotnienia ciągle się we mnie potęguje. Nie mam ani dziewczyny, ani osoby z którą mógłbym szczerze porozmawiać o mich problemach i troskach. Jestem osobą wierzącą, codziennie się modlę, chodzę do Kościoła. Myślę, że należałoby też wspomnieć o tym, że patrzę na wiarę bardzo racjonalnie. Staram się totalnie wymijać spojrzenie emocjonalne.

Piszę o tym dlatego, że zawsze wierzyłem że druga osoba jest człowiekowi przeznaczona i że to Pan Bóg tak nakierowuje ludzi aby mogli się poznać. Kto jak nie Bóg może wiedzieć jakie charaktery lepiej do siebie pasują oraz jacy ludzie mogą się do siebie zbliżyć. Zawsze tak myślałem, ale teraz mam wątpliwości. Czasami się modliłem o drugą osobą, o kogoś w kime mógłbym się zakochać i spędzać swój czas. Poza tym myślałem, że Bóg widząc co ze mną dzieje nakieruje mnie na taką osobę. Tak się jednak nie dzieje, jest mi z tego powodu przykro i zastanawiam się dlaczego? Mam wrażenie, że może tak naprawdę Pan Bóg nie może w tej sprawie nic zrobić bo przecież to ludzie mają wolną wolę i sami decydują o tym z kim chcę być, kogo pokochać itd. Dlatego może w ogóle nie liczyć w tej kwesti na Pana Boga? Ciężko robi się wszystko samemu... Powoduje to też odczucie, że jest gorszy - bo sam...

salwinia

hm... jest jedna rzecz, która w Twoim poście bardzo mnie uderzyła...
nie wyobrażam sobie wiary w sferze wyłącznie racjonalnej! Jak można wyłącznie racjonalnie przeżywać miłość Boga do mnie? Dlaczego chcesz (starasz się) omijać emocje w związku miłości??? Może dlatego tak ciężko znaleźć ci kogoś, kto będzie przy tobie?

Druga rzecz, która zastanawia w tym tekście to dlaczego modlisz się o kobietę? Może Pan przygotował dla ciebie udział w Chrystusowym kapłaństwie lub życie samotne? Bardziej właściwym jest modlić się "bądź wola Twoja..." i prosić o siły, by ją przyjąć. A nie traktować Boga - swojego Pana, jako kogoś kto ma spełnić listę naszych życzeń, skarg i zażaleń...

Trzecie sprawa jest taka, że może masz osobę, której możesz się wyżalić - tylko nie traktujesz jej w ten sposób? Myśląc - racjonalnie Mruga

- że to nie jest ta osoba?
Na szczęście nie wszystko w świecie jest logiczne i racjonalne...

Krzysztof1

Rania

a pojecie cierpliwosci znasz

Krzysztof1

Rania

no to troche wiecej cierpliwosci i nie martw sie na zapas, nawet nie spostrzezesz kiedy twoje prosby zostana wysluchane Mruga

Krzysztof1

Paradoksem cierpliwości jest to, że kończy się w miarę upływu czasu. Właśnie dlatego napisałem na tym forum. Ciężko jest robić wszystko samemu. Tymbardziej w moim wieku.

Joanna Maćkiewicz

hej:)
A ja Cię rozumiem. Wierzę w Boga, daje mi dużo radości, ale mimo wszystko też czuję się czasami samotnie, a najgorsze jest to że trudno mi się do tego przyznać. Kiedyś pewien ksiądz powiedział mi, że jak będę blisko Boga to i z moimi kontaktami z ludźmi będzie dobrze.
Od tego czasu minęły już chyba 3 lata:).
Ale wiesz co pisząc tu uśwaidomiłam sobie, że nadal mam nadzieję, że coś się poprawi:)
Pozdrawiam:)

Krzysztof1

Rania

krzysztofie a zastanawiales sie kiedys jak Bog patrzy na relacje kobiety i mezczyzny jesli nie sa jeszcze malzenstwem?

Krzysztof1

Krzysztof1

Dziękuję wszystkim za udzieloną pomoc, za odpowiedzi w tym temacie. Z mojej strony to wszystko (ża tak powiem Jezyk

).
Dziękuję jeszcze raz i pozdrawiam!

Iwona19

Widzę, że macie podobne problemy co ja

Krzysztof1

Witam ponownie,
coś mnie tknęło, żeby wejść tutaj do Was na forum i przy okazji odszukać ten stary wątek, który kiedyś tutaj napisałem. Minął rok (nieco ponad) odkąd zwierzyłem się tutaj na forum i myślę, że ciekawie się zrobi jak napiszę co się przez ten rok zmieniło.

Przed ostatni rok w zasadzie nie wiele zmieniło się na lepsze, poza moją stale powiększającą się znieczulicą. Chyba mimowolnie przyzwyczajam się do tego, że jestem totalnym samotnikiem. Oczywiście mam wielu znajomych na uczelni itd, ale ani jednej osoby wartej jakiegoś większego zaufania. W ogóle stałem się bardzo nieufny. Każdą nową poznaną osobę traktuję na dystans; dopiero przy drugim czy trzecim spotkaniu traktuje ją jak kogoś kogo znam by z nim normalnie pogadać i np. przedstawić swoje spojrzenie na różne sprawy...

Przez ostatni rok chyba zmienił mi się charakter co mnie przeraża. Stałem się jakby... agresywny(?). Jestem o wiele bardziej wybuchowy i co raz częściej mam problem z opanowaniem swojej wściekłości gdy coś lub ktoś mnie wkurzy.

To naprawdę momentami mnie przeraża, bo stałem się taki w ciągu ostatnich 5-6 miesięcy, więc nie jest to długi okres.
Kolejną sprawą jest przeklinanie, które kiedyś się u mnie nie pojawiało. Teraz to już nie wiedzę nic złego w klęciu.

Kolejna rzecz to modlitwa i zaufania do Boga, które jak to się mówi 'leży i kwiczy'. Modlę się co raz rzadziej bo mi się nie chce, nie czuję takiej chęci i potrzeby jak kiedyś. W niedzielę uczestniczę we mszy tak jak kiedyś, ale też zdarzyło mi się nie pójść. Bóg nadal jest dla mnie kimś bardzo ważnym, ale wiem, że powierzanie mu wszystkich spraw jest po prostu bez sensu. Myślę, że Pan Bóg każdemu pomaga ale do pewnego momentu. Nadchodzi chwila kiedy puszcza Twoją rękę i mówi "A teraz idź dalej sam, jesteś już wystarczająco duży". Naprawdę tak właśnie mi się wydaje.

Teraz żeby trochę podkoloryzować ten szary mój obraz może napiszę, co się ewentualnie zmieniło na lepsze: może to, że stałem się bardzo szczery, zawsze nazywam rzeczy po imieniu i nigdy nie okłamuje innych a przede wszystkim siebie. Wydaje mi się, że to dobra cecha, która również pojawiła się u mnie na przestrzeni ostatniego roku.

nocotugadać

Witaj!
Żyjemy w trudnych czasach.Każdy kto chce coś osiągnąć żyje w napięciu.
Często się zdarza,że jesteśmy sfrustrowani.Irytujemy się równie często żyjąc w świecie jaki nas otacza.A to wszystko wzbudza w nas agresję.
Problemem u Ciebie jest dodatkowo to,że nie masz bliskiej Ci osoby.
Ale czy próbujesz coś z tym zrobić?
Czy istniejesz w jakichś środowiskach?W jakichś grupach,kołach itd.itp?Tylko pośród ludzi znajdziesz drugiego człowieka.
Jakie masz zainteresowania?Co lubisz robić na co dzień?

Ja swoją drugą połówkę znalazłem gdy byłem dużo starszy od Ciebie.Zatem,jeśli Ciebie to pocieszy,to masz jeszcze przed sobą sporo czasu.Dobrze by było gdybyś spotykał się z kolegami i razem coś robili np. uprawiali sport.To dużo pomaga.
Nawet wyskoczyć na piwo od czasu do czasu to też dobre rozwiązanie.No i nie zamykaj się w sobie pomimo tego iż na świecie jest dużo zła.
Very Happy

Nathaniel

Krzysztof1

nocotugadać

No to już coś więcej wiemy o tym jak żyjesz,jak spędzasz wolny czas.
Być może jesteś nieśmiały i boisz się zaprosić dziewczynę,która się Tobie podoba na przysłowiową kawę?
No bo jak inaczej zapoznać się z niewiastą jeśli nie w taki czy temu podobny sposób?
Inicjatywa powinna należeć do Ciebie.Zresztą kobiety bardzo często wysyłają sygnały,ale my faceci często ich nie widzimy bo taka już nasza natura.Może obok Ciebie już jest jakaś piękna co tylko czeka na Twój ruch?Rozejrzyj się.

Krzysztof1

Dodam też, że interesuje się sportami walki, szczególnie lubię kickboxing, ale nigdy nie miałem okazji trenować.

nocotugadać

Ja uważam--i mam nadzieję,że mam rację--że powinieneś uzbroić się w cierpliwość.Nie popadać w skrajności i nie irytować się zbytnio.Żyjemy bowiem w takich czasach,że min.ludzie o ustatkowaniu się myślą trochę później niż np.kilkadziesiąt lat temu.Dziś za mąż często wychodzą panny około 25-30 lat a jak było wcześniej to wiemy.Granica się przesunęła.Dlatego Ty,mając te 20 lat masz czas.Wiem,że natura się odzywa,że hormony buzują itp.Ale tak to bywa i każdy z nas facetów podobnie to przeżywał.Zatem nastawienie powinno być optymistyczne i nie dołuj się bo to prowadzi do przejaskrawień.Do tego,że właśnie zaczniesz wszystko widzieć w szarych a następnie w czarnych barwach.Że uwierzysz w coś takiego jak pech,pomimo iż nic takiego nie istnieje.A uwierz mi,że najgorzej jest uwierzyć w pecha i zrobić z siebie życiową ofermę.Studiujesz dobry kierunek,przyszłościowy.Jesteś takim stuprocentowym facetem--oceniam po zainteresowaniach--więc bądź mocnym,twardym facetem a osiągniesz sukces.Zdrowa agresja też jest potrzebna i tym się nie zrażaj.
Ja wierzę,ba,jestem pewien,że dasz sobie radę w życiu i wszystko się pookłada tak jak będziesz tego chciał.Tylko na starcie nie zakompleksiaj siebie,nie bój się wyzwań i nie bój się porażek bo to one uczą nas najwięcej.
Pozdrawiam!

Krzysztof1

Cieszę się, że jest na tym forum ktoś taki jak Ty. Dzięki za całą pomoc. Podnoszę głowę i idę dalej przed siebie. Postaram się być optymistą Wesoly

Jeszcze raz dziękuję.

nocotugadać

Również dziękuję!Stany depresyjne,chwilowej melancholii czy przysłowiowego doła miewa każdy.Trzeba jednak wiedzieć,że są to stany przejściowe i nie ma się co na nich skupiać.
Fajnie,że mogłem coś doradzić,coś pomóc.Trzymaj się i walcz bo to jest naturą prawdziwego faceta.
Pozdrawiam serdecznie!

takedown

madźka.

Takedown, nie wiem czy nie szkoda czasu na tego posta, bo czytając Twoje teksty nie odnoszę wrażenia, żebyś mógł podjąć normalną rozmową, jak na razie potrafisz rzucać tylko jadem, ale może zaprezentujesz się z innej strony, dlatego spróbuję..

takedown

@madźka

Odpisał bym ci na wszystkie twoje pytania ale patrząc na twoje ostatnie zdanie, że jest ci przykro bo tworze bajki o indoktrynacji jednak tego nie zrobię.

Wiesz dlaczego.

Bo nie masz pojęcia o czym piszesz. Nie znasz polskiej wsi, nie znasz panujących tam reali. Pewnie jesteś mieszczaninem i wydaje ci się, że świat jest poukładany, że wszyscy są normalni i wszyscy zachowują się tak jak sobie to wyobrażasz.

O tuż powiem ci tak

JESTEŚ W BŁĘDZIE

Sugeruje Ci też Szanowny Kolego z forum, że nie powinieneś prowadzić rozmowy zemną bo jeżeli wierzysz w bOGA to twoja wiara może zostać zachwiana. Pomimo niewątpliwego faktu ze twoim zdaniem jest silnie ugruntowana. Kwestia czasu.