Moja droga

zawodnik17

Witam

Jestem osobą wierzącą. Ale od nie dawna zgłębiam swoją wiarę. Chodzę co tydzień do Kościoła. Na początku dodam iż uważam że Kośćiół ma swoje za uszami- w nie których przypadkach gwałci prawa ludzkie(pedofile itd) okrada a posiada wiele ziem o bogactw.
W domu mam siostrę która spi z gosciem ktorego nie dawno poznala. (jej facet nie praktykujący)
druga ma męża w związku cywilnym(oboje mówią że nie praktykujący ale wierzący) no a trzecie zgrywa się ale ma chłopaka który nie lubi Kościoła ale sama do niego chodzi i klepie tego chlopaka po plecach.

No i ogólnie z tego wynika że te osoby mówią iż Kośćiół jest tylko złą instytucją. Nawet zdarza się sytuacja kiedy jest to bardzo często naśmiewanie się z Kośćioła i wiary i mnie to wkurza bo nic nie mogę zrobić.

Nie wiem co mam robić. Najchętniej bym się wyprowadził...

dodam że rodzice nic nie mówią...

co robić? jak walczyć?

Moimi argumentami były takie argumenty że nie chodzi się do Kościoła dla ludzi tylko dla Boga ale zostałem wyśmiany...

madźka.

Miałeś rację, że nie chodzi się dla ludzi, a dla Boga. Strasznie to niedojrzałe, że wyśmiewają. Myślę, że najlepiej ignorować. Ja to mam tak, że jak np. coś leci w telewizji, gdzie coś mówię złego o człowieku, który należy do Kościoła katolickiego, to od razu mnie wołają i jest "patrz, patrz".. ignoruje zazwyczaj i milczę.

edi

Kto bedzie wierny Bogu prześladowanie będzie znosił. Jezus powiedział, ze staną się wrogami człowieka jego domownicy, a za co ścięto Jana Chrzciciela, za to że zwrócił uwagę herodowi, że nie powinien żyć z żoną swego brata

Elementnieba

Chodź dalej do kościoła i się nimi nie przejmuj... możesz także porozmawiać z rodzicami o tej sytuacji- bowiem tak być nie powinno.
Powodzenia.

barti91

Dzieci z Fatimy też były prześladowane przez wiarę w objawienia ŃP w domu i nie tylko.
Ale im większa walka tym większe zwycięstwo.

Aniewiethiel

Ja bym radziła, abyś pozostał pokorny i zawierzył się Bożej Opatrzności. Zaufaj Panu! To prawda, że wiele jest złych kapłanów. A to, że nas to boli, powinniśmy się modlić i ofiarowywać swoje małe krzyże, aby ubłagać nawrócenie. Ja bym radziła, abyś najpierw wynagradzał ze grzechy swoich domowników, właśnie tak jak dzieci z Fatimy. Twój trud i poświęcenie nie pozostanie bez nagrody. Nie czyń jednak pokuty tylko po to, by otrzymać nagrodę. Zrób to z miłości dla swego Zbawiciela, który oddał za Ciebie życie i to tak w okrutnych mękach. On nie myślał o sobie, ale o biednych grzesznikach. Powiedział: "Ojcze, przebacz im, bo nie widzą, co czynią".

maja

Ja tez kiedys przez to przechodzilam i dlatego Cie rozumiem. Moj Tata mi powiedzial, ze albo ja sie wyprowadze albo on..
Ja sie wyprowadzilam, ale mysle, ze to jest dobry pomysl pod kazdym wzgledem.
Jesli tylko masz mozliwosci, aby sie utrzymac to ja Cie zachecam do tego jak najbardziej. Nauczysz sie samodzielnosci, zdobedziesz potrzebny dystans, bedziesz mogl spedzac wiecej czasu z Bogiem bez osmieszania Ciebie ze strony rodziny. Same plusy.
Pamietaj, ze nie walczysz z ludzmi. Ty masz byc przykladem, tym, ktory zacheca Swoim zyciem i przykladem, aby inni poszli za Bogiem, a nie badz tym, ktory krytykuje i osadza. To nie tedy droga. Tak? To nic nie da, tylko wzbudzi agresje. Ale z 2 strony jesli ktos Cie zapyta o Twoje zdanie, to nie powinienes milczec i udawac, ze wszystko jest ok, bo to tak jakbys sie zgadzal i aprobowal ich styl zycia. Mysle, ze wtedy mozna powiedziec, ze tak byc nie powinno.
Ale wykorzystaj czas, ktory masz i skup sie na Bogu, aby Go poznac i zblizyc sie do Niego samego. Modl sie o objawienie Jego milosci. Jak doswiadczysz Bozej milosci dla siebie samego to bedziesz umial ja okazywac innym. Bo nie mozemy dac innym to czego sami nie mamy.