Moja droga

madźka.

Po I Komunii świętej zupełnie odszedłem od Kościoła, wręcz nienawidziłem go z całą jego instytucją, łącznie ze wszystkimi księżmi i starymi babciami odmawiającymi różaniec…

10 lat bez Kościoła
W domu nie było żadnego przekazu wiary. W kościele bywaliśmy tylko od święta, czyli na Wielkanoc ze święconką, a na Boże Narodzenie, aby zobaczyć szopkę. To była sytuacja, która wcześniej czy później musiała zaowocować odejściem od Kościoła. I tak też się stało. Trwało to dziesięć lat. W wieczorowym liceum dla dorosłych otrzymałem sztamę z jednym z kolegów, z którym wyprawialiśmy w klasie najwięcej numerów, najbardziej przeszkadzaliśmy, wszystkich rozśmieszaliśmy. Później
okazało się, że kolega przystał do jakieś wspólnoty w parafii. Przychodził do szkoły i mówił do nas, że Bóg kocha człowieka. Dla mnie jego zachowanie było po prostu dziwne. Podobało mi się, że on ma odwagę robić takie rzeczy, ale ja tego w ogóle nie rozumiałem. Zapraszał mnie na katechezy raz, drugi i trzeci, a potem powiedział mi na mój temat wiele nieprzyjemnych słów. Miałem w sercu trochę nienawiści do niego za to, że atakuje moje życie prywatne. Ale zobaczyłem, że miał rację. W
końcu poszedłem na jakąś katechezę, aby się ode mnie odczepił. Dla tzw. świętego spokoju. Pomimo że nic nie rozumiałem, ani słowa, nie wiedziałem w ogóle o co w tym wszystkim chodzi, to coś mnie jednak głęboko poruszyło. Potem pytałem go, co mnie tam tak urzekło, a on powiedział, że to jest Duch Święty. Odpowiedziałem, że nie wiem, kim jest Duch Święty.

Zanim zacząłem przychodzić na katechezy, trafiłem do kratek konfesjonału. Nawet nie wiem jak to się stało. Podczas tej spowiedzi nie mówiłem prawdy, bo nie miałem odwagi wyznać swoich grzechów, mimo że byłem wtedy dwudziestoletnim mężczyzną. Po prostu nie wiedziałem jak się spowiadać. Wstydziłem się swoich win, szczególnie grzechów nieczystości, więc kłamałem… Usłyszałem od księdza, który mnie spowiadał, że Bóg mnie kocha. I to było dla mnie czymś niesamowitym. Pierwszy raz w życiu usłyszałem, że Bóg mnie kocha. Do tej pory, gdy mam jakieś straszne kryzysy albo odchodzę, to wciąż brzmią mi w uszach słowa, które usłyszałem podczas tej pierwszej spowiedzi po dziesięciu latach. To, że Bóg mnie kocha.

Bóg czyni cuda
Przeżyłem pewne doświadczenie, które utkwiło mi w pamięci. Moi rodzice rozwiedli się i zostałem sam z matką. Nadszedł taki czas, że nie mieliśmy kompletnie środków do życia. Byłem wtedy uczniem liceum dla dorosłych. Chodziłem z dziewczyną, która podarowała mi Nowy Testament. Przyniosłem go do domu i powiedziałem do mojej matki, że otworzymy tak na chybił trafił i przeczytamy jakiś fragment. W ogóle nie rozumiałem, dlaczego to robimy. Otworzyliśmy i czytamy:
„Troszczcie się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie wam dane”. Kompletnie nie rozumiałem tego słowa. W tym dniu byliśmy bez złotówki, bez jedzenia. Wtedy zapukała do nas sąsiadka z tego samego piętra, z którą raczej nie lubiliśmy się. Przyniosła nam obiad, nic nie wiedząc o naszej sytuacji. W tym momencie zacząłem wierzyć, że to Słowo może być prawdą.

Po raz pierwszy w życiu uwierzyłem, że Bóg czyni cuda. Jeszcze przed tym wydarzeniem moja matka mówiła, że w nocy śnił się jej jakiś mężczyzna i ona zupełnie nie wiedziała, kto to był. Później, kiedy dostała od kogoś książkę o Ojcu Pio, powiedziała do mnie: „Zobacz, to był ten człowiek!”

Gdy mama była w ciąży ze mną, nie mając już żadnych relacji ze swoim mężem, a moim ojcem, była gotowa dokonać aborcji. Po wielu latach moja mama prosiła mnie o przebaczenie za to, że chciała mnie zabić. Opowiadała że wtedy przyśnił się jej mały chłopczyk, który powiedział: Dziękuję ci, mamo, że żyję. Po tym fakcie podjęła decyzję że tego nie zrobi.

Dlaczego jestem w Kościele?
Po pierwsze: w Kościele usłyszałem, że jestem wolnym człowiekiem, że mogę z tego wszystkiego zrezygnować, że mogę sobie pójść i żyć całkowicie po swojemu. Kościół dał mi zasmakować, czym jest wolność. Kiedyś na katechezie usłysza łem, że gdy zostanę w Kościele, to będę miał w życiu cierpienie, ale będzie ze mną Jezus Chrystus. Lecz gdy odejdę od Kościoła, to zostanę z tym cierpieniem sam.

Po drugie: mam doświadczenie, że ja kocham grzech, że lubię życie łatwe, przyjemne, że jeżeli mam trochę luzu, to idę zupełnie w swoją stronę i to też wynika z mojej historii. Gdybym odszedł od Kościoła, ze wspólnoty, to również odszedłbym od mojej żony, od moich dzieci i zszedłbym gdzieś na manowce. Dlatego dziękuję Bogu, że trzyma mnie w Kościele.

Po trzecie: nigdy nie miałem oparcia w ojcu, nie było go w domu i pewnie dlatego wszędzie szukałem miłości. Zacząłem chodzić na wagary, przyklejałem się do różnych osób, chodziłem z różnymi dziewczynami, nie żyłem w czystości. Po prostu szukałem miłości wszędzie, gdzie się dało. Szukałem i nie mogłem jej znaleźć. Będąc w Kościele doświadczam miłości darmowej od Boga i od innych. Kiedy krzywdziłem innych, oni mi przebaczali. To jest dla mnie bardzo ważne. Przez całe życie myślałem, że to ojciec jest winien całemu nieszczęściu, które spotkało naszą rodzinę. Jednak myliłem się… Pan Bóg pokazał mi, że ja mam także grzechy wobec taty. Dzięki Kościołowi byłem u mojego ojca, aby się z nim pojednać. Był wtedy z inną kobietą. Prosiłem go o przebaczenie. Rozmawialiśmy wiele godzin. Potem pojechałem do niego jeszcze raz i mówiłem mu, że mama jest gotowa, żeby wrócił do domu, że jesteśmy gotowi, aby znowu być rodziną. To wszystko było możliwe dzięki Kościołowi, dzięki Jezusowi Chrystusowi, bo nigdy nie przypuszczałem, że będziemy mogli się na to otworzyć. Ale mój ojciec powiedział, że on nie rozumie naszego zachowania, że nie jest na to gotowy. Był całkowicie zszokowany naszą postawą. Później zmarł.

Kościół rozumie
Kiedyś, podobnie jak wielu dzisiaj, alergicznie reagowałem na słowo Kościół. Bez wiary nie zrozumie się Kościoła, tym bardziej, gdy się ma taką historię życia, jak moja. Oni nie rozumieją Kościoła, ale ja ich rozumiem, ponieważ oni mają podobne doświadczenia. Nie wiem, czy mogę tak powiedzieć, ale jeśli ja ich rozumiem, to i Kościół ich rozumie, nawet jeśli oni nic nie rozumieją… Dla mnie pojednanie z Kościołem oznacza bycie w tej chwili w tej konkretnej wspólnocie, do której mnie Pan Bóg siedemnaście lat temu powołał.

Mariusz Grzyb
żonaty, ojciec trojga dzieci,
mieszka w Częstochowie

/La Salette/

Piotr

dzięki madźka. za ten fragment. aż mnie ciary przechodziły, gdy to czytałem.

Christianos

slav

nie osmiszaj sie czlowieku....ta sa tak universalne slowa, ze mozna je dostosowac do zabijanej muchy,...a wtedy tylko powiemy...a sio!

Kaliguli

Czemu nie Allach go uratował a Jahwe?

Tauro

Przecież Allah to Bóg po arabsku, a Jahwe po żydowsku. W dodatku to ten sam Bóg tylko inaczej w niego wierzą ludzie!

Kaliguli

No wiesz.Powiedz to pospolitemu muzułmanowi z prowincji Smutny

.Jednak ci którzy myślą też troche a nie tylko się modla myślą jak ty.Co nie zmienia faktu , że każda ze stron , że to oni czczą boga lepiej od tamtych albo jak ci z prowincji.
Oczywiście ja nie wierze.Lecz do gimnazjum bylem tak jak z prowincji.W gimnazjum myślący(jezeli tak można nazwać wiare;p).Teraz w pełni zadowolony z tego ateista.

slav

madziu...sklamalbym gdybym powiedzial, ze twoja historia mnie nie ujela.

twoja historia, tzn historia przez ciebie przedstawiona...ma nietylko nietuzinkowy charakter, ale chwyta rowniez za serce.

nie kpie...madziu...autentycznie nie kpie...nawet mnie to troche poruszylo.

wierze tez, ze jestes o tych slow slusznosci przekonana.

a teraz pozwol zaspiewac mi kazika:

"co poczniecie, jesli sie okaze, ze boga nie ma, co zrobicie jesli nie ma piekla ani nie ma nieba...co zrobicie, jesli sie okaze, ze zywot caly...to jedyne, co ty dostales i ja dostalem?
....

co zrobicie, jesli okaze sie, ze bog jedyny...jest kukielka zrobiona z takiej samej gliny?

co zrobicie...jesli jedynym panem swiata tego...jest ten, ktory wymyslil boga w swiecie jedynego? (zydowska muzyka na smyczkach)

to zaskakujace, ze kazik i ja dochodzimy do tych samych wnioskow...a moze pytan raczej.

skoro nie tylko ja tak to postrzegam...to moze warto o tym pomyslec?

madźka.

A co będę miała zrobić?

Ja wierzę, tyle doświadczyłam miłości Bożej, że biada mi, kiedy bym nie wierzyła i również się naoglądałam i nasłuchałam różnych świadectw. Dla mnie to jest oczywiste, że Bóg jest. Ale rozumiem, że te moje "doświadczenia" itd. ateistę i tak nie ruszą i zapewne to inaczej wytłumaczy albo w ogóle dla niego to będzie brednia. Chociaż mówisz, że te powyższe świadectwo Ciebie ruszyło.

ZTTLS

I tu jest pies pogrzebany Wesoly

Jeśli to slav ''wygra'' to po śmierci nawet nie będzie miał satysfakcji że miał rację, jeśli wygra madźka ową satysfakcję posmakuje Wesoly

Slav jest na z góry gorszej pozycji na starcie Wesoly

To jest smutne, jakiś czas temu dręczyło mnie to bardzo, wylewałem swoje żale nawet na forum odnośnie tej sprawy Wesoly

Tauro

Jaki z tego morał? Zacząć wierzyć

Kaliguli

No pszepraszam bardzo jeżeli wierzycie tylko dla nagrody to ekhem...

slav

cholera nie wiem jak to powiedziec...ale mialem ochote krzyknac...to nie prawda!

swiadomosc jednarozowosci zycia...to ekstaza!

i wcale nie musimy zaczac wierzyc, aby czuc sie dobrze.
dla mnie to oczywiste..ty, czy ty...masz tyle lat, ze glowa mala.

pytam...malo?

Lestath

slav

czyli kazdy z nas ma tyle czasu, ze moze przezyc swoje zycie...dokladnie tak, jak bedzie mu sie chcialo.

nie bedzie rozliczen, podsumowan, ani ocen.

tak na serio...to kilkadziesiat lat na samowolke.

czy to zacheta do rozpusty?

nie...to chyba tylko wazna informacja, nie?

i to nie jest ekstaza...kiedy wszystko tylko od ciebie zalezy?...bo dla mnie taki fakt ma znamiona ekstazy.
no prawda...niewazne, ze zycie jest jednorazowe...chociaz ja wiem?...taka swiadomosc chyba jednak jest ekscytujaca.

mnie przynajmniej dopinguje.

Lestath

slav

slav

ja tam nie salwiniu....a ty?|?

Lestath

czy to miała być salwinia na pewno ?

co do postu z 16 grudnia to jutro odpisze, bo po prostu przeoczyłem go i pominąłem przez to, dziś mi się już nie chce

slav

oczywiscie to miales byc ty...lestath.

ale kiedy pisze o malostowosci...naturalnie chcialem dokuczyc salwinii...czyz nie jest tak, ze dokuczam wszystkim, a tylko wszyscy maja racje?

salwinia to wyjatkowo drapiezny dziwolag, ma ostre zeby, tylko dlaczego jej psubraty tak czest mowia jej imieniem?
salwinia ma w sobie cos niuchwytnego, cos cokaze mi zgadazc sie z jej zdaniem jak psu z panem.
tylko jestem chyba falszywym psem, bo wiernosc jej choc szanuje, za duzo wyzwala u mnie pytan.

moglbym merdac ta 3/4 a jednoczesnie bez skrupulow zabic jej matke.

skoro salwiniu juz wiez, jakie budzisz emocje,przekonaj mnie prosze aby te emocje staly sie moimi emocjami.

teraz wiele ryzykuje, bo gdzies mam to na co samego bylo mnie stac.
smiejesz sie z moich przekonan...bo drwiac z tego co calym sercem chce przekazac czynisz z mojego jajka po wiedensku ...jajecznice.

ja cie na tyle lubie, ze przyznam ci racje...sam bym tak bez watpienia zrobil, gdyby tylko czyjes idee pozostowaly z moimi w sprzecznosci.
a z reszta jak mozna porownywac smak smazonych jajek do superjajecznicy na boczuniu.?

otoz na boczuniu mozna rozwazac sprawy wagi lekkiej..ot tak...jakby jajka.
na bocznicy...te, za ktorych idioci dadza sie pokroic, ze to wazne.
a na serio?

a na serio chcialbym aby swieta nie byly dla nikogo czyms waznym, bo jak moze byc wazny powod, inny od tego zwyczajnego?
i dlaczego w swieta ktos chce miz czegos zyczyc?
zycze wam i sobie zeby nie tylko w swieta dawac komus jalmuzne, ale zeby rownie w poniedzilek pamietac, ze jan nie zbawil swiata...tylko czeka na cos co pozwolli mui dalej krzewic jego idee, bez zgody najwyzszego.
a skoro jan...to dlaczego nie slav?

salwinia

Kolejny raz w temacie w którym sie nie odzywałam Wesoly

slav, spójrz jak się zamotałeś: pisałeś o emocjach jakie budzę (to twoje zdanie, więc w tobie), a potem karzesz się przekonywać, żeby te emocje stały się twoimi.
Ależ slav, one są twoje! Tylko ty je w sobie dusisz, tłamsisz i nie pozwalasz wyjść im na światło dzienne. Tak jak dusisz i zabijasz w sobie Boga.

I nie, nie śmieję się z twoich przekonań. Będę cie szanowała nawet wtedy, gdy będziesz wierzył w tego od spaghetti. Jeśli z czegokolwiek się śmieje - to ze sposobu, w jaki się wypowiadasz ostatnio - bo jest dla mnie sztuczny i nadęty.[/quote]

Lestath

Pojęcie jakby przespanie się z przypadkową Rosjanką miało Cię wywyższyć ponad dojrzałych wierzących jest co najmniej niedorosłe. Spojrzenie na to będzie osobiste, każdy powie co innego, jednak w tym opisanym względzie to wierzący jest wyżej od Ciebie, bo to on potrafi zapanować nad swoim narządem kopulacyjnym, a nie opisany przez Ciebie niewierzący. Dla mnie indywidualizm jest czymś pozytywnym, jednak dzięki niemu uważam, że trzeba wzrastać w "sile", a dla mnie przygodny seks powoduje, że mam inny stosunek do takiej osoby, więc w moich oczach traci wartość i jeśli ja tak myślę, nie mogę oczekiwać, że inni tak nie pomyślą, więc tym samym umniejszałbym własnej wartości, bo to kłóci się z moim poglądem. Nie dlatego się to kłóci, bo ktoś mi to powiedział, a jedynie za pomocą własnego umysłu tak uznałem. Tak samo dojrzały wierzący będzie się zgadzał z postanowieniami własnej religii, bo i bez religii by się tym brzydził, więc nie jest to ograniczenie. Ja przestając wierzyć nie zacząłem sypiać z Rosjankami, nadal takie coś mnie brzydzi. I czy mogę być ograniczony? Wg mnie nie, bo sam tak wybieram. Muzyki nie włączy, bo święto to jest czymś szczególnym, które szanuje. Czy idąc do babci w odwiedziny włączysz sobie na cały regulator Behemotha? Pewnie nie, bo babcie szanujesz. Ograniczenia się pojawiają, kiedy ktoś jest zmuszany do wiary. Ale wcześniej mówiłem o dojrzałych wierzących, więc takich, którzy dobrowolnie wybierają i się z tym zgadzają, a tacy nie są dla mnie ograniczeni. Niestety niewielu takich jest, jednak z postępowaniem w codziennym życiu, bliżej mi do wierzących niż niewierzącego opisanego przez Ciebie.

Omen

Kolejny wymyślony tekst - oderwany od rzeczywistości - propagandowa historyjka.

A co do cytuję:
„Troszczcie się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie wam dane”

Jak się ma do tego cały Kościół i np. złoto Watykanu?

Elementnieba

"Po pierwsze: w Kościele usłyszałem, że jestem wolnym człowiekiem, że mogę z tego wszystkiego zrezygnować, że mogę sobie pójść i żyć całkowicie po swojemu. Kościół dał mi zasmakować, czym jest wolność. Kiedyś na katechezie usłysza łem, że gdy zostanę w Kościele, to będę miał w życiu cierpienie, ale będzie ze mną Jezus Chrystus. Lecz gdy odejdę od Kościoła, to zostanę z tym cierpieniem sam."

Wybacz, ale człowiek bez Boga jest niewolnikiem?

madźka.