Moja droga

Krzychu

Wiara na pokaz, takie właśnie mam odczucia kiedy widzę ludzi w kościele.
Nie jestem tutaj, aby kogoś osądzać, lecz jako człowiek wierzący mam prawo do przemyśleń, pytań itd. Nasz kraj jest bardzo religijny w stosunku do innych krajów. Swoją wiarę potwierdza ponad 90% z nas, niestety połowa jest praktykująca. Ale nie o to chodzi. Wiara na pokaz, czy nie mieliście odczucia, że taką spotkaliście? Ile razy widzieliście sąsiada, który szedł do komunii, a po Mszy Św. robił coś wbrew przykazaniom? jest to typowy przykład. Tak samo nie rozumiem ludzi chodzących do kościoła = wierzących, ale nie wiedzących w co wierzą. Dokładnie chodzi mi o proste pojęcia religijne, większość osób nie ma o niczym pojęcia. Nie wyciągam tego z palca, te przykłady wynikają z moich obserwacji.
Co wy myślicie na ten temat? Może macie własne "żale na sercu", którymi dotąd się nie dzieliliście?
Pozdrawiam i zachęcam do dyskusji.

madźka.

Ja czasami mam wrażenie, że u nas w Polsce katolicyzm zrobił się tradycją, a tak nie może być. "Ochrzczę dziecko, bo wszyscy tak robią, a więc ja też...", "Wszyscy święcą jajka, to ja też...". Zero przemyślenia, refleksji w tym co się czyni. Dużo takich ludzi. Ważne, żeby samemu do nich nie należeć, bo inaczej nie ma co marudzić.
Mojej koleżanki koleżanka, która chodzi do Kościoła i w ogóle, a zapytała się: Czy Pismo Święto to to samo co Biblia? - z tego wynika zerowa wiedza na temat Słowa Bożego, zainteresowania się swoją wiarą, w co się wierzy... To smutne.
Babcie w Kościele czasami mnie denerwują. Kiedyś sobie siedzę w Kościele, mało ludzi, bo dzień roboczy, prawie pustka.. wchodzą do Kościoła dwie babuszki... Od razu szum w Kościele, chociaż prawie pusto. Usiadły za mną no i po Komunii Świętej, kiedy była cisza one dyskutowały. Po chwili chyba się skapnęły, że robią szum i jedna do drugiej: Trochę ciszej, bo wszystko słychać. Czasami mam wrażenie, że dla babci Kościół staje się miejscem spotkań towarzyskich.

Oczywiście, to nie wszyscy. Znam bardzo dużo ludzi, którzy wiedzą w co wierzą i po co są w Kościele.

Piotr

popieram zdania poprzedników. powiem nawet, że taka wiara na pokaz to domena nie tylko zwykłych wiernych, ale także ludzi działających blisko kościoła lub nawet w nim samym. niby tacy katolicy, tacy religijni a często ich zachowanie nie jest wzorem do naśladowania, bo ani tam przestrzegania przykazań, ani wzajemnego miłowania, tylko obłuda i wrogość. jeżeli tacy ludzie naprawdę tak mocno wierzą w Boga to ja się pytam: dlaczego temu zaprzeczają? i to w kościele?

ZTTLS

Pomyśl więc o swojej dzisiejszej postawie madźka i kiedy już będziesz mieć własne dzieci nie chrzcij ich przed 18 rokiem życia i nie ciągnij do kościoła w wieku 10 miesięcy...
Osobiście uważam że 90 procent ludzi którzy co niedzielę są na mszy w kościele nie ma zielonego pojęcia w co wierzy... Nie zna podstaw własnej wiary i wiara jest w ich przypadku tradycją...

madźka.

Ja swoich dzieci nie będę chrzciła z "tradycji" polskiej. Mruga

Aniolek

Ale spójrzcie na to też z innej strony. Każdy człowiek jest grzeszny, każdy ma wady. Czy wam (pytam wierzących) nie zdarza się źle zachowywać w Kościele? Czy wychodząc z Mszy Św. nie wymknie wam się jakieś słówko bo ktoś was zdenerwuje? Itp. Przykładów można wiele podawać.
Chociaż prawdą też jest że jest wielu którzy chodza na pokaz, ale też wielu którzy nie do końca wszystko rozumieją, ale czasami nie chcą się wgłębiać w to bardziej.
Nie można od razu wszystkich jednakowo oceniać Wesoly

Kiler

Mi się bardzo spodobała wypowiedź na propedeutyce teologii mojego wykładowcy. Mówił on "nie oceniajmy po zachowaniu. Widzę kobietę z różańcem. Oceniam: pobożna. Prawda może być taka, ze trzyma różaniec, którym przed chwilą np. udusiła człowieka. To samo w drugą stronę. Któż mnie ustanowił sędzią dla bliźniego? Dlaczego to ja osądzam, czy ktoś wierzy, czy nie? Idzie do komunii, choć mieszka z konkubentem? Trzeba wyjść z założenia, że taka osoba wie, co robi, i nie dokonuje świętokradztwa, tylko dostała pozwolenie od spowiednika."
Jak już chcemy dywagować nad wiarą na pokaz - patrzmy na to u nas. Ja wiele postaw przyjmuję automatycznie w kościele. Nawet jako organista klękam na Przeistoczeniu, choć nie widziałem, by ktokolwiek jeszcze to robił. I nie robię tego na pokaz. Po prostu przeżywam jak umiem najlepiej moją wiarę. I tak pewnie jest w wielu wypadkach. Niestety, postronni mogą tego nie widzieć.

Lestath

Hmm wiara na pokaz... moim zdaniem to spooora większość udaje, ja dawniej bardzo byłem wierzący, potem udawałem i następnie przestałem. Dla mnie udawanie wiary jest naturalnym odruchem, bo w końcu większość jest wierzących, a w kupie siła, bo do kogo się większość przyłączy, gdy spotyka się z jakąś odmiennością... zazwyczaj do silniejszego.

Jednak obecnie sądzę, że strojąc się, szykując, przeżywając na pokaz "wiarę" sami najwięcej tracą. Poświęcają niepotrzebnie czas, dają ludziom stymulację swoim wyglądem, gdzie ich prawie zawsze obgadają jak idą pod ołtarz, ja osobiście czułem się jakbym więcej dawał niż dostawał, bo skoro udawałem, nie miałem korzyści z tego, więc traciłem. Stawałem się biedniejszy, uboższy o coś czego nikt nie powinien mi odbierać. Nikt nie powinien wtrącać się w interakcję z czymkolwiek.

Co do kościoła jako miejsca spotkań. No przecież większość chodzi do kościoła spotkać się z kimś. Normalne. Nie znam osoby, która by słowa nie zamieniła, kiedy spotyka kogoś znajomego i siądzie obok. Ale to, że kogoś to denerwuje to jest dla mnie głupie. Jak można krytykować kogoś za to, że obgaduje jak ktoś się np ubrał i jednocześnie krytykować kogoś za to, że rozmawia ze swoim przyjacielem. Jeśli ktoś przyszedł do boga niech zajmie się bogiem, bo staje się podobny do tych, którzy wierzą na pokaz. Kiedy wierzyłem zawsze przychodziłem przed mszą jakieś 30 min wcześniej żeby się przygotować i gdzieś tam rozmawiające staruszki jakoś mnie nie denerwowały, bo nie przychodziłem dla nich.

A co do chrztu. Jest taka tradycja. I jeśli miałbym dzieci chciałbym je ochrzcić, żeby nie były gorzej traktowane przez inne dzieci. Starałbym się pokazać tę wiarę taką jaką ja poznałem, kiedy jeszcze wierzyłem i na pewno bym nie wychodził z teoriami, że boga nie ma. Niech samo zdecyduje kiedy dorośnie. I myślę, że nie można odbierać tego dziecku. Wydaje mi się, że w wieku 18 lat trochę wstyd się ochrzcić, dlatego nie chciałbym, żeby było potem ograniczane przez wstyd.

Krzychu

madźka, Lestath fajne wypowiedzi.

Kiler - tu bym polemizował. Oczywiście jest powiedziane, że nie mamy nikogo osądzać, ale czy zagłębiałaś się w znaczeniu tego słowa?
Przykład... Złodziej zostanie złapany na gorącym uczynku, Ty tego nie widzisz, ale dowiedziałeś się o tym z tv. Nie wierzysz w to, że osoba ta jest złodziejem? czy osądzisz go i powiesz, tak jest złodziejem ponieważ dokonał kradzieży. Na tym polega także osądzanie, które pojawiło się we wcześniejszych postach.

Wracając do dyskusji. Osobiście spotkałem się z "Wiarą na pokaz" nie raz, nie dwa. Kolejny przykład to szukanie pomocy. Ile razy pomógł wam ktoś "wierzący", gdy go o to prosiliście? Czy każdego "wierzący" przyjmie podczas wigilii? Odpowiedź jest prosta NIE. Jesteśmy takim, a nie innym krajem. Tutaj wiara jest przekazywana z pokolenia na pokolenie i nikt nie ma nic do gadania. Jesteśmy narodem, który uważa się za najlepszy. Te same babcie, które tak mocno modlą się w kościele, po wyjściu z niego, gdy zobaczą czarnoskórą osobę spojrzą na nią krzywo po czym dojdzie jakiś komentarz. Czy tak nie jest w naszym kraju? Wystarczy otworzyć oczy, niestety media często nam je przysłaniają.
Ciekawe czy jakby się ktoś z was urodził w afryce to bylibyście też katolikami? Tam gdzie się kto urodzi, w to wierzy w co i tam wierzą.
Gdyby tam jedzono ludzi, też byście jedli. Lecz jest jedna różnica. W innych rejonach świata np. w Emiratach Arabskich wiara jest tak silna, że w południe ludzie przerywają pracę, wyjmują dywaniki i się modlą. Nie ważne czy ktoś pracuje na poczcie, czy w sklepie. Czy u nas tak jest? Czy ludzie określający się mianem wierzących wykonują znak krzyża np. przed wejściem do basenu? Niestety u nas wiara to coś co publicznie kojarzy się źle, a osoba, która się publicznie modli jest wyśmiewana, ludzie się na nią dziwnie patrzą itd. Było powiedziane, że kto nie będzie się wstydził wiary będzie zbawiony... komentarz pozostawiam wam.

Aniolek

Lestath podoba mi się Twoje podejści (co do dzieci). I wcale nie dlatego że jestem wierząca, ale dlatego że chcesz dać im wybór w przyszłości czy chcą wierzyć czy nie. Jeśli będą wierzyć to będą Ci dziękować że je ochrzciłeś, jeśli nie - to raczej chrzest nie bedzie miał dla nich większego sensu, czy był czy go nie było.

Krzychu, faktem jest że wielu ludzi się wstydzi może nie swojej wiary, ale upublicznianiem jej. Sama czasami tak mam. Jeśli ktoś się mnie pyta czy wierzę, to jeszcze nigdy nie powiedziałam że nie. Zawsze się do tego przyznawałam czy się to komuś podobało czy nie. Ale co do żegnania się w publicznych miejscach np. przed jedzeniem, czy jak podałeś przed basenem, to mam opory, ale nie dlatego że się wstydzę, tylko bardziej nazwałabym to lękiem przez uznanie mnie za "za bardzo wierząca", za dewotkę.
No ale nikt nie jest doskonały Wesoly

Lestath

madźka.

Lestath masz rację, to niepoważne, co robią "wierzący", bo wierzącymi chyba nie można ich nazwać.

Aniolek

Powinno dać im to do myślenia,że Ty jako niewierzący czytasz, a oni nie mają nawet szacunku.

PN

Piotr

co to znaczy "wierzący niepraktykujący"? albo "praktykujący nie [całkiem] wierzący"?

PN

Piotr

a co ma piernik do wiatraka? ja się pytam co to znaczy "wierzący a nie praktykujący". albo się wierzy albo się nie wierzy. nie można stać po środku.

1988_2010

Znam wielu ludzi, którzy twierdzą, że są "wierzący, niepraktykujący". Przeważnie są to ludzie, którzy uznają istnienie Chrystusa ale nie czynią praktyk kościelnych, bo tak jest im łatwiej i wygodniej.
Nie wiem jak sobie to projektują w głowach.

PN

salwinia

takie pojęcie "wierzący niepraktykujący" zostało stworzone na potrzeby zagłuszenia sumienia. Zawsze to chociaż przedrostek zostaje...
Nie można wierzyć w Chrystusa, a odrzucać jego nauki. Jeśli wierzę w to, to a tamto odrzucam - to stwarzam sobie swoją własną wiarę, własną religię, własnego boga.

PN

Aniolek

wierzący - niepraktykujący
można powiedzieć że to sprzeczność. Bo jak można wierzyć a się nie modlić, nie przestrzegać przykazań ani żadnych innych praktyk religijnych?
Wierzyć że po prostu COŚ tam jest? to bezsensu.

A niewierzący - praktykujący? czy nie calkiem wierzący
chyba jeszcze większa sprzeczność. Po pierwsze nie mozna trochę wierzyć, albo się wierzy albo nie. Jeśli ktoś nie wierzy to szczerze sie modli? A jak idzie do Kościoła to po co?

Te pojęcia chyba stworzono jak Salwinia napisała do zagłuszenia sumienia. Przynajmniej to pierwsze. A drugie? może zalezy w jakim środowisku przebywa? raz wierzy a inny raz nie wierzy..

Piotr

PN, a jaki ty jesteś? i nie odsyłaj mnie do swojego bloga, którego reklamujesz w każdym poście. jesteś tutaj na forum i pisz tutaj to, co chcesz napisać. swój blog już poleciłeś, nie spamuj więcej. no więc słucham: do której grupy (podanych przez ciebie w twoim pierwszym poście w tym temacie) siebie zaliczasz?

salwinia

PN, jest taka zasada, że wszystko w nadmiarze szkodzi.
Jeśli widzę w tylu miejscach odnośnik do twojego bloga, nawet na niego nie wchodzę, bo uznaję, że nie warto. Nie rozumiem do czego napisałeś tą aluzję do odrobiny własnej twórczości? To ty powołujesz się na kogoś innego Mruga

Nadzieja bez wiary? A i owszem, istnieje.
Nie istnieje natomiast wiara bez praktyki, którą nakazuje Ten, w którego wierzę.

PN