Moja droga

Kaliguli

Kult Jana Pawła 2.

Papież Jan Paweł 2. jest czczony przez wielu niczym bożek. Polacy ukazują swoje neopogańskie predyspozycje pogrążając się w kulcie zmarłego człowieka, zamiast Boga. Ludzie wykazują się daleko posuniętym fanatyzmem. Nawet przedmiot o który otarł się papież staje się obiektem westchnień katolików.
Ludzie, którzy są biernymi katolikami, niezbyt wierzącymi również stają się ofiarami propapieskiej propagandy. O Janie Pawle 2. nie wolno wręcz powiedzieć krytycznego słowa. Mówienie o nim "wielki", płakanie po nim i wspominanie jego "dobroci" stało się pewnym obowiązkiem kato-patriotycznego Polaka. Ludzie myślą, że powtarzając za propagandą utarte slogany, staja się częścią czegoś i ktoś podobny przyzna im rację. Sami nakręcają w ten sposób tą propagandę. Niektórzy popadają w jeszcze większy obłęd i próbują konkurować ze sobą "kto bardziej płakał po śmierci papieża" pokazując tym samym swoją płyciznę umysłową.

Mało kto zna teksty JP2. czy jego historię. Mało kto ma o nim własne zdanie. Ludzie tylko powtarzają słowa innych. Po śmierci papieża wszyscy nagle zaczęli wspominać o jego naukach i o nim, choć nikt z nich jego nauk ani biografii nie zna. Opierają się jedynie na stereotypie, wykreowanym wizerunku i modzie na kult jego osoby. Ludzie mają tendencję do ekshibicjonizmu emocjonalnego i to naciąganego - kto bardziej tęskni za papieżem, kto bardziej go lubił. Stereotyp "dobrego" i "wspaniałego" pozwala ludziom na identyfikowanie się z tymi rzeczami poprzez fanatyczny kult.

Większość z krzyczących "wielki", "kochany", "dobry" nie potrafi powiedzieć co dobrego tak na prawdę zrobił JP2. Nikt z nich nie wie też ile złego przyniósł. W Polsce panuje propapieska cenzura obyczajowa (i nie tylko). Człowiek, który wypowie się o papieżu krytycznie od razu jest uznawany za głupiego, niegrzecznego, nieszanującego. Czy JP2. jest nietykalny? Skoro zrobił to co zrobił, to podlega takiej samej krytyce jak inni, zwłaszcza, biorąc pod uwagę publiczny wizerunek jaki sobie stworzył.

ColdFireAngel

Jak papieżowi się zmarło to miałem niezły ubaw, śmiałem się do rozpuku z ludzi, u których widziałem łzy w oczach, często w twarz. Płakali po człowieku, kóremu nic nie zawdzięczają, nic nigdy od niego nie dostali, nie znali go i na własne oczy nigdy nie widzieli, wielu znało tylko jego ksywę. Ludzie toż to było przez chwilę jakby wszystkim doczepili sznurki i za nie pociągali tylko mnie jakoś pominęli.

Zabawne chwile były, ale też cięzkie dla mnie bo ileż można wysłuchiwać biadolenia, jedyne co mnie uratowało przed podcięciem sobie żył (i dobrze bo by powiedzieli, że z powodu papieża i dopiero by było) była praca, w której wszyscy mieli podobne odczucia co ja.

Nie warto się nad nim roztrząsać, lepiej zamknąć wątek.

salwinia

Odnośnie wypowiedzi Kaliguli:

A Ty znałeś Jana Pawła II?
Rozmawiałeś z nim?
Znałeś jego teksty, naukę, biografię?
Co dobrego zrobił bezpośrednio tobie?
Co złego zrobił bezpośrednio tobie?

Skąd taka wypowiedź? Masz ku temu powody? A może tylko powtarzasz slogany ludzi niewierzących i antypapieskich?

Wydaje mi się, że to ty popadasz w obłęd widząc w ludziach konkurowanie o to, kto bardziej płakał po śmierci papieża. Znasz chociaż dziesięć osób, które płakały "na wyścigi"? I skąd wiesz, że to była konkurencja?

A skoro nie masz dowodów, to jakim prawem oceniasz?

Dasz mi gwarancję, że żadna osoba nie płakała szczerze, z żalu, że odszedł ktoś, kogo kochała?
Nikt?
A w ogóle co to jest miłość? Musi być powiązana z materializmem? Muszę kogoś mieć w domu, by był dla mnie ważny? By go kochać?

Do ColdFireAngel:

Wiesz, nie życzę ci tego, by ktoś, za kilkadziesiąt lat powiedział o tobie: "bo jak się mu zmarło, to miałem niezły ubaw"
Co więcej - nie życzę nikomu tego, by taką wypowiedź usłyszała lub przeczytała osobą, dla której byłeś bliski.

Co było śmiesznego w ludziach, którzy płakali po stracie kogoś dla nich bliskiego? Albo po prostu - po stracie dobrego człowieka. Po stracie człowieka, który potrafił kochać - nie tylko człowieka, JEZUSA.

Czy muszę kogoś widzieć, by stał mi się bliski? Na takiej samej zasadzie mogę powiedzieć, że przecież ci ludzie, którzy nie byli na żadnym koncercie Mensona, czy jak tam, nie mieli prawa płakać po jego śmierci.
Nie mieli? DLACZEGO?

A wiesz, co, życze ci tego, by po twojej śmierci ludzie nie biadolili. Choć przecież owe biadolenie, jest w jakimś stopniu miłością...

ColdFireAngel

salwinia

A ja się niedługo spać wybieram, a nie na spacer. Wstać do pracy muszę o tej, o której Ty się kładziesz pewnie.

Co do nazwania papieża Jezusem - nie, kochany. Chodziło mi o to, że potrafił kochać nie tylko człowieka, ale i jezusa. I za ten przykład jak kochać - kochali go ludzie. Nadal kochają.

A do wypowiedzi, że nie życzę ci tego, by ktoś po śmierci powiedział, że gdy zmarłeś, miał niezły ubaw dołóż sobie - "jak mu się zmarło, miałem niezły ubaw z ludzi, którzy po nim płakali"

ColdFireAngel

No ja już na spacer też nie wyjdę, bo przedłużyło mi się siedzenie w pracy, zaś mam zamiar jutro spać ile wlezie bo od jutra wreszcie upragniony i długo wyczekiwany URLOP Wesoly

Elementnieba

Jakoś nie specjalnie go lubiłam, znam jego nauczania- dla mnie to hipokryzja- zwłaszcza te wychodzące sprawy pedofilii. Potworność.

admin wierze.tnb.pl

Nie rozumiem niektórych z tych wypowiedzi. Nawet jako ateistę- jak może cię denerwować to że ludzie płaczą po czyjejś śmierci?

Chcę być tutaj tolerancyjny więc pominę to że Jan Paweł II to wielki człowiek a wkrótce święty.

A poza tym- ludzie płaczą po śmierci psa.

Wiec dziwisz się że płaczą po śmierci człowieka tak dobrego, który tyle zrobił dla Polski i dla świata.

Jestem bokserem. Toczę walki na ringu. Zdarzają się tam patolodzy- ale żeby mówić takie rzeczy jak użytkownik ColdFireAngel to trzeba nie mieć albo serca albo mózgu. Nie chce nikogo obrażać, ale brak zwłaszcza rozumu- wprost odrzuca.