Moja droga

Rania

czystosc bardzo wazna rzecz
ale natura mezczyzny jest inna, mezczyznie trudno oprzec sie kobiecie jesli przebywa z nia sam na sam, taka natura, dochadza nieczyste mysli, podszepty szatan, pozadanie , rzadko ktory mezczyzna potrafi sie oprzec
przyklad1
chociazby Prorok Jozef pokoj , kiedy przebywal sam na sam z kobieta, pomogla mu modlitwa do Boga inaczej moglby ulec pokusie kobiety
czyz Jezus pokoj z nim nie powiedzial
Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! 28 A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.
Kobiety – ze swej natury lubią być oglądane, podziwiane, a mężczyźni lubią patrzeć na kobiety.
„Cudzołóstwem oczu jest wpatrywanie się, uszu - słuchanie, języka - rozmawianie, rąk - trzymanie, stóp - chodzenie, serca/umysłu jest poddanie się (słabość) i pożądanie, a intymne części ciała potwierdzają pożądanie lub je odrzucają." Powiedział też: „Wpatrywanie się jest jedna ze strzał szatana" i "możesz spojrzeć (przypadkowo, przez moment) ale nie wpatruj sie dłużej.”

Nathaniel

madźka.

I to mnie cholera wkurza!

Wiesz, że księżą nie są święci. Podoba Ci się, że nie są święci? Chciałabyś, żeby byli święci?
Czy jednak wolałabyś, żeby nie byli? A może byli, ale ten jeden Twój nie był?
Rozumiem, że uczucia robią swoje, ale trochę rozumu trzeba użyć.
Jeżeli nie chcesz, żeby byli święci, to spoko- skutecznie w tym uczestniczysz. Ale miej odwagę się do tego przyznać, a nie jak pasożyt cicho niszczysz...
A jak chcesz, aby byli święci, to nie spotykaj się z tym księdzem i się opamiętaj- to samo jego tyczy. O czym rozmawiacie na spotkaniu? W jakim celu się spotykacie? A może powiedź mu, że podsyca Twoje uczucie, kiedy proponuje spotkanie... Jeżeli dalej będzie chciał się spotykać, to wiedź, że Twój ksiądz właśnie ma problem w drodze do świętości, a Ty zwyczajnie mu w tym pomagasz. Bo nie jest tak, że to tylko ksiądz zły.
Jeżeli chcesz świętości księży, prócz tego Twojego, to czysta hipokryzja...

A później się nie waż pluć na kościół, bo księża romansują... Bo to będzie m.in. przez Ciebie.

Tak samo... ludzie się plują, że księża zbierają na tacę, a kiedy ja byłam.. yhm. w woj. śląskim w kościele i nie dałam na tace, to ludzie się na mnie patrzyli, a nie ksiądz. A więc przepraszam, ale ludzie sami to wszystko napędzają. A później biedaki narzekają, jaki to kościół zły.. Sami go tworzą.

atomówka

madźka.
Jeju... Nie chodzi mi o to żeby Oni byli nie-święci. Każdy jest inny. Nie chcę by każdy był święty, tylko nie On.
Jest księdzem - ja to szanuję, ja nie zmuszam Go do tego by to rzucał, nie zmuszam Go do tego by ze mną był.
Jednak księża to nie ideały świętych!. Każdy ma potknięcia a po tych potknięciach się podnoszą z powrotem.

Hm... nie pluje na kościół, z powodu tego że księża romansują. To ich wybór, to Oni sami podejmują decyzję. Tylko proszę, nie pisz, że jak wchodzą w romans to są ślepi..., Oni też nie są czyści, ale nie biorę tu pod uwagę wszystkich.
Zresztą: księża zawsze stoją w tym lepszym świetle, a ich 'kochanki' w tym gorszym... dlaczego? Zastanawiające. Skoro Ksiądz jest Boga to nawet puste uwodzenie Go nie ściągnie z drogi do Wszechmogącego.

Nathaniel

Nie wiem czy uwierzysz, ale bym oddała. I nie jestem z tych "love forever" na pięć minut. Może mam TYLKO 18 lat, jednakże wiem że to nie jest spowodowane, żadną burzą hormonalną. I tak, wiem że to ma wiele negatywnych cech niżeli pozytywnych. Wiem, że On w każdym momencie mógłby wrócić do tego co robi.

salwinia

atomówko, ale ty swoim postępowaniem sprawiasz wrazenie postawy: "no weź upadnij, przeciez wstaniesz. Potem znowu bedziesz mógł upasc, no przeciez jestes słaby..."

Musisz zrozumiec, że prowokując do grzechu i tworząc okazję do grzechu - grzeszysz ciężko i stajesz drugiemu człowiekowi na drodze do zbawienia.
Chcesz być dla niego tą, która oderwie go od Boga?

atomówka

Naprawdę sprawiam takie wrażenie? A to przepraszam, widocznie robię to nieświadomie.
Nie chcę być tą która Go oderwie.

Ale... nie wiedziałam, że kochanie księdza, jest czymś w samym sobie złym.
Ja na prawdę nie chcę by On robił coś wbrew sobie.
Ja Go do tego nie zmuszam.

salwinia

Kochanie księdza nie jest niczym złym.
O ile KOCHASZ.
Tylko czy właściwie rozumiesz słowo: kocham?

Bóg kazał KOCHAĆ, ale tak jak z hymnu o Miłości... bez względu na to, czy cokolwiek dostajesz.

Św. Franciszek i św. Klara też się bardzo kochali - a mimo to, św. Franiu nie zgodził się na to, by Klara przekroczyła drzwi Klauzury. Św. Klara była na niego o to obrażona, ale to właśnie on pokazał jak kocha się prawdziwie - nie budząc okazji do grzechu.

Czy możesz kochać księdza, nie spotykając się z nim wcale?
czy możesz zatroszczyć się o jego kapłaństwo - modlitwą?
czy możesz zaopiekować się modlitewnie Bogiem w tym człowieku? By mógł w nim działać, jego przemieniać i uświęcać...

Powołaniem każdego człowieka jest miłość i dążenie do świętości.
Dlaczego więc zakładasz, że akurat on nie musi być świętym? A może tego całym sercem pragnie, i dlatego wstąpił do seminarium?

Nie kuś go, nie prowokuj spotkań.
Spaceruj ze znajomymi, a nie z księdzem. Ksiądz ma cię prowadzić do Boga, dawać przykład świętego życia i służyć sakramentami.
A nie być przyjacielem, powiernikiem, czy kumplem na spacerze.

atomówka

Nie zakładam, że On ma nie być świętym.
No.... jejć.
Nie kusze, nie mam czym.

Swoją drogą: Ksiądz nie może być przyjacielem? Kompanem. To też człowiek.

salwinia

Kusisz.
Każdym spotkaniem, skoro sama odczytujesz w sobie uczucie zakochania.
Wiadome jest, że w takim stanie nie jesteś w stanie odmówić, cokolwiek by ci zaproponował.

Nie zakładasz, że ma nie być świętym, ale w dążeniu do świętości mu przeszkadzasz.

Kapłan nie powinien być kompanem. Zdecydowanie relacje kapłan - człowiek powinny być oparte na relacji pasterz - owca, ojciec - syn.
Przyjaciół możesz znaleźć wśród ludzi świeckich, a kapłan ma cię przede wszystkim prowadzić do Boga i służyć sakramentami.

Relacja ojcowska jest piękniejsza od bycia kumplami, a nawet przyjaciółmi.
wiem.

atomówka

Kusze... dobra.

Ale my na tych spotkaniach nie robimy NIC, a nasze rozmowy zazwyczaj są oparte na książkach.

No jeżeli w tym jest coś złego, no to...
trochę dziwne, jak dla mnie.

Ale Ok.

salwinia

W waszych rozmowach nie ma nic złego, bo on do tego nie dopuszcza.
Ale ty czujesz, ze czujesz coś niewłaściwego.

Już tym narażasz go na grzech - tym, że nie jesteś pewna do czystości twoich uczuć i intencji.

rozumiesz?

atomówka

Próbuję zrozumieć.

madźka.

atomówka

Nie mam normalnego modelu rodziny. Jestem z rozbitej. Jednakże wiem, że nie kocham Go z powodu braku ojca.
Po co mówiłam? Po to, że myślałam, że jakoś to pomoże. Tak naprawdę nie wiem czemu tak myślałam rok temu. Myślałam, że jak On będzie wiedział, to już sama ta świadomość zmusi mnie do tego by to zostawić. Ja naprawdę byłam pewna że On nie będzie chciał w żaden sposób utrzymywać kontaktu, ba! ja nawet nie liczyłam na jakikolwiek kontakt z nim. Myślałam, że porozmawiamy raz i koniec. A to, że On utrzymuje ze mną kontakt, to robi to z własnej woli.
Gdybym wiedziała że tak to wszystko się potoczy, nie mówiła bym mu nic. Ale i tak się domyślał, powiedział mi, nawet jakbym mu nie mówiła i tak by się dowiedział.
Żałuje, czasem żałuję że mu cokolwiek powiedziałam.
I nie.. nie mówiłam mu tego z nadzieją że cokolwiek odwzajemni.
Żadnych doświadczeń nie przeprowadzam.
Nie poczuje się urażona, nie mam powodu.

salwinia

atomówko, takie rzeczy prostuje się na terapiach dorosłych dzieci z rozbitych rodzin. Są różne grupy, nie tylko dda.
ty sobie mówisz, ze to nie dlatego, ale Boga nie oszukasz.
Człowiek, który nie zaznał ciepła i poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie, będzie tego rozpaczliwie szukał przez całe życie.
Ty pokochałaś Boga, a zmaterializowałaś tą miłość w kapłanie. A że to kapłan - relacja wydawała ci się bezpieczna. Tylko zauroczenie, fascynacja, szybko przerodziły się w coś więcej.

I jeszcze raz powtórzę: nic się nie zmieni na dobre, póki będziesz miała kontakt z tym kapłanem.