Moja droga

madźka.

Napiszę parę słów od siebie na temat, dlaczego człowiek jest grzeszny, ponieważ mamy na forum osobę- Jona, która uważa się za doskonałą, co jest kłamstwem. Dlaczego tak sądzę?

Zacznijmy od tego, że grzech zaczął od nieposłuszeństwa Adama i Ewy. Zaczęło się dziać zło.
Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby uprawiał go i doglądał. A przy tym Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz» Rdz 2,15-17
A wąż* był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?» 2 Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, 3 tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli». 4 Wtedy rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! 5 Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło».
6 Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. 7 A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
8 Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. 9 Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?» 10 On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się». 11 Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?» 12 Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem». 13 Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?» Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam». 14 Wtedy Pan Bóg rzekł do węża:
«Ponieważ to uczyniłeś,
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Rdz 3, 1-14
Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».
17 Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść -
przeklęta* niech będzie ziemia z twego powodu:
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie
po wszystkie dni twego życia.
18 Cierń i oset będzie ci ona rodziła,
a przecież pokarmem twym są płody roli.
19 W pocie więc oblicza twego
będziesz musiał zdobywać pożywienie,
póki nie wrócisz do ziemi,
z której zostałeś wzięty;
bo prochem jesteś
i w proch się obrócisz!» Rdz 3,16-19
(Resztę sobie doczytajcie w Biblii.)
Od tego momentu zaczęło się cierpienie, straciliśmy łaskę uświęcającą, straciliśmy nieśmiertelność.
Adam i Ewa przekazali swojemu potomstwu naturę ludzką zranioną przez ich pierwszy grzech, a wiec pozbawioną pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Pierwsi Rodzice przekazali swemu potomstwu naturę bez łaski zjednoczenia z Bogiem. Dlatego w takim stanie, czyli w grzechu pierworodnym, przychodzi na świat każdy człowiek, potomek Adama. Przez grzech pierwszych rodziców diabeł uzyskał pewnego rodzaju panowanie nad człowiekiem, chociaż człowiek pozostaje wolny. Grzech pierworodny pociąga za sobą "niewolę pod panowaniem tego, który ma władzę śmierci, to jest diabła". Grzeszności nie można jednak utożsamiać z dziedziczonym grzechem pierworodnym, który dotyka duszy ludzkiej i pozbawia ją nadprzyrodzonej więzi z Bogiem.
Chrzest gładzi grzech pierworodny, nie usuwa jednak grzechu świata. Ten może znikać stopniowo przez nawracanie się człowieka i przez tworzenie między ludźmi relacji opartych na uczciwości, sprawiedliwości i miłości. Zgładzenie grzechu pierworodnego polega na udzieleniu przez Boga łaski uświęcającej, która jednoczy człowieka z Bogiem, daje mu udział w Jego życiu i świętości. "Chrzest, dając życie łaski Chrystusa, gładzi grzech pierworodny i na nowo kieruje człowieka do Boga". Jednak skutki grzechu pierworodnego pozostają także po przyjęciu Chrztu Św. Jednak nie przywraca on utraconych przez pierwszych rodziców darów pozaprzyrodzonych, dlatego też ochrzczony podlega cierpieniu, śmierci, pożądliwości i różnym formom niewiedzy. Ze względu na osłabienie ludzkiej natury i jej skłonność do zła musi prowadzić ustawiczną walkę duchową, aby wiernie trwać przy Bogu, nie oddalać się od Niego i zawsze wypełniać Jego wolę, czy też by, po popełnieniu jakiegoś grzechu, powrócić do Niego przez żal, skruchę, sakrament pojednania.

To było tak ogólnej wiedzy, a teraz przechodzimy do praktyki bardziej.
Chrzest to śmierć grzechowi

1 Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! 2 Jeżeli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal?
3 * Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? 4 Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
5 Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. 6 To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała* dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. 7 Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu*.
8 Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, 9 wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. 10 Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. 11 Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.
12 Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. 13 Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. 14 Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce.

Chrześcijanin sługą sprawiedliwości, stroniącym od grzechu

15 Jaki stąd wniosek? Czy mamy dalej grzeszyć dlatego, że nie jesteśmy już poddani Prawu, lecz łasce? Żadną miarą! 16 Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź [niewolnikami] grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź posłuszeństwa, [co wiedzie] do sprawiedliwości? 17 Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tej nauki, której was oddano 18 a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości. 19 Ze względu na przyrodzoną waszą słabość posługuję się porównaniem wziętym z ludzkich stosunków: jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia.

Owoce grzechu a owoce sprawiedliwości

20 Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. 21 Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć 22 Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. 23 Albowiem zapłatą* za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. RZ 6,1-23
Pięknie tutaj mamy napisane, że to Bóg jest poteżniejszy od diabła i jest wstanie naszą duszę oczyścić ze zła. Na dowód tego, że Bóg ma władzę nad szatanem polecam poczytać cuda, kiedy Jezus wypędzał złe duchy z ludzi. Jezus przyszedł na świat, aby zgładzić grzechy świata, abyśmy mogli żyć wiecznie w Raju, a nie umierać. Dlatego On mam moc oczyszczenia naszych dusz z brudu, abyśmy mogli dostać się do Królestwa Bożego, bo nic nieczystego tam sie dostać nie może. Paweł nakazuje nam, żebyśmy oderwali się od grzechu, żebyśmy stanowoczo z Nim zerwali i dalej Paweł pisze...
Prawo stało się sposobnością do grzechu*

7 Cóż więc powiemy? Czy Prawo jest grzechem? Żadną miarą! Ale jedynie przez Prawo zdobyłem znajomość grzechu. Nie wiedziałbym bowiem, co to jest pożądanie, gdyby Prawo nie mówiło: Nie pożądaj!* 8 Z przykazania tego czerpiąc podnietę, grzech wzbudził we mnie wszelakie pożądanie. Bo gdy nie ma Prawa, grzech jest w stanie śmierci.
9 Kiedyś i ja prowadziłem życie bez Prawa. Gdy jednak zjawiło się przykazanie - grzech ożył, 10 ja zaś umarłem. I przekonałem się, że przykazanie, które miało prowadzić do życia, zawiodło mnie ku śmierci. 11 Albowiem grzech, czerpiąc podnietę z przykazania, uwiódł mnie i przez nie zadał mi śmierć.
12 Prawo samo jest bezsprzecznie święte; święte, sprawiedliwe i dobre jest też przykazanie. 13 A więc to, co dobre, stało się dla mnie przyczyną śmierci? Żadną miarą! Ale to właśnie grzech, by okazać się grzechem, przez to, co dobre, sprowadził na mnie śmierć, aby przez związek z przykazaniem grzech ujawnił nadmierną swą grzeszność.

Skłonności upadłej natury

14 Wiemy przecież, że Prawo jest duchowe. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę grzechu. 15 Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę - to właśnie czynię. 16 Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, to tym samym przyznaję Prawu, że jest dobre. 17 A zatem już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech.
18 Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać - nie. 19 Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. 20 Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. 21 A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. 22 Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. 23 W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. 24 Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!* 25 Tak więc umysłem służę Prawu Bożemu, ciałem zaś - prawu grzechu. Rz 7, 7-25
No i twierdzenie, że jesteśmy doskonali w całości pogrzebane.
Nie wiem czy moje słowa są potrzebne do tego Słowa...
Pozwolę sobie coś takiego powiedzieć:
Jestem w Prawie napisane: Nie kradnij! Jeżeli ukradłam jabłko ze straganu, to dlatego, że tak Dusza chciała czy ciało? Duszy chyba do szczęścia nie jest potrzebne jabłko? A jest to grzechem...
Teraz się przyczepimy listów Jana:
Musimy unikać grzechów

4 Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia*,
ponieważ grzech jest bezprawiem.
5 Wiecie, że On się objawił po to,
aby zgładzić grzechy,
w Nim zaś nie ma grzechu.
6 Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy*,
żaden zaś z tych, którzy grzeszą,
nie widział Go ani Go nie poznał.
7 Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu;
kto postępuje sprawiedliwie,
jest sprawiedliwy,
tak jak On jest sprawiedliwy.
8 Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła,
ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku.
Syn Boży objawił się po to,
aby zniszczyć dzieła diabła.
9 Każdy, kto narodził się z Boga,
nie grzeszy,
gdyż trwa w nim nasienie Boże*;
taki nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga. 1J 3,4-9
Na początek jak przystało przyczepię się tytułu.
Pisze tutaj, że nie mamy prawa grzeszyć czy, że mamy unikać grzechów?
Myślę, że chodzi tutaj o tych, którzy trwają w grzechu i jest im tak dobrze, nie chcą się niego pozbyć. Ja bym śmiała pod tych grzeszących nawet podciągnąć faryzeuszy, którzy myśleli, że znają Boga itd. tak na prawdę nic o Nim nie wiedzieli, dlatego też nie poznali Syna Bożego. Z resztą odrzucili Go, bo byli pyszni i myśleli, że oni błędów nie robią. Niewygodna im była nauka Chrystusa, ponieważ Jezus wskazywał im błędy, gdzie popełniają. To ich Jezus nazwał dziećmi szatana, bo nie w Niego nie wierzyli, nie słuchali Go. (J 8,42-45) A więc dlatego myślę, że Jan ma na myśli trwających w grzechu i nie pragnących się nawracać. Tych którzy nie chcą poznać Prawdy, tylko sami sobie budują fundament. To, że Jan nie miał na myśli grzechów, które są przez naszą naturę popierają Jego słowa napisane wcześniej w rozdziale pierwszym.
Należy zerwać z grzechem

8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu,
to samych siebie oszukujemy
i nie ma w nas prawdy.
9 Jeżeli wyznajemy nasze grzechy,
[Bóg] jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam
i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
10 Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy,
czynimy Go kłamcą
i nie ma w nas Jego nauki*. 1J 1,8-10
Dalej: werset dziewiąty popierają Słowa Jezusa Chrystusa:
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane J 20,23
Dzięki którym z resztą ma miejsce sakrament pokuty.

Grzeszymy dlatego, bo źle wykorzystujemy wolną wolę, nikt nam nie karze grzeszyć. Ale jesteśmy czasami zbyt słabi, żeby odrzucić pokusy szatana, który wykorzystuje nasze słabe ciało. O czym pisze św. Paweł. Mimo tego, że Dusza nasza nie chce złego, co mówi nam sumienie, to upadamy, ale wtedy miłosierny Bóg oczyszcza nas w sakramencie pokuty, gdzie pokonuje zło szatana i przywracana jest nam łaska uświęcająca, bliskość Boga. Człowiek nawraca się przez całe życie, nigdy nie będzie doskonały, bo tylko Bóg jest doskonały. Jednak wiemy do jakiego życia mamy dążyć, mamy to zapisane w Ewangelii. Dajmy Panu Bogu powoli uzdrawiać nas.

Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska Rz 5, 20

Mam nadzieję, że wmiarę zrozumiale napisałam o co chodzi.
Najlepiej zagłębić się w Słowo Boże i oczywiście nie wyrywać zdań z kontestu. Aby poznać Prawdę czasami trzeba trochę pogłówkować, pomyśleć i trochę wiedzy ogólnej też nie może zabraknąć.

Jona Mam nadzieję, że przeczytałaś. Wesoly

Proszę Cię, zastanów się czy, aby na pewno jesteś doskonała. Bóg Cię kocha. Bóg jest wielką miłością skoro przyszedł po to, abyśmy nie umierali, a żyli wiecznie. Przyszedł do tych, którzy grzeszą, obrażają Boga. To niesamowite, jak Bóg ukochał swoje dzieci, które pobłądziły. Czy ktoś z nas by zgodził się na ukrzyżowanie siebie i biczowanie za innych? W dodatku w Jezusa nie wierzyli, a On powiedział: Przebacz im Ojcze, bo nie wiedzą co czynią. Jezus modlił się za tych, którzy mu zadali tyle bólu. Wątpię, że człowiek tak sam z siebie tak potrafi. W człowieku raczej zaraz budzi się złość do tych ludzi i najchętniej by wszystkich powyrzynał, którzy są dla niego wrogami. A tymczasem mamy modlić się za swoich nieprzyjaciół!
Jona jeżeli jednak nie przeczytałaś, to nie pisz dalej tego samego, bo każdy to już zna. Myślę, że nie powinnaś w każdym poście podkreślać, że jesteśmy doskonali, bo tacy nie jesteśmy. Mówiąc, że jesteś doskonała stajesz się pyszna i bez pokory, co do dobrego nie prowadzi. Każdy musi nad sobą pracować, nad swoimi słabościami i wadami, z których wynikają grzechy. A Ty mówiąc, że jesteś doskonała uważasz, że nie musisz już nic w sobie zmieniać. Bóg jest doskonały... tylko Bóg.

Przyjdź Duchu Święty, oświecić nasze rozumy, abyśmy grzechy nasze dokładnie poznali, pobudź nasze wole, abyśmy za nie prawdziwie żałowali i szczerze się z nich wyspowiadali, za nie zadośćuczynili i stanowczo się poprawili. Amen.

heretyk

madźka.

Heheh. Zmieniłam, bo doszłam do wniosku, że takiego się Jona czepi. Ten jest chyba bardziej odpowiedni Jezyk

.

Piotr

bardzo ładnie się postarałaś madźka Wesoly

pewnie zrobiłaś to głównie dla Jony hehe Wesoly

oczywiście, że Słowo Boże należy czytać całe, a nie wyrywać z kontekstu wybrane zdania. jeżeli ktoś będzie opierał się tylko na wybranych przez siebie fragmentach to może nie zrozumieć całego przesłania gdyż przegapi najważniejsze treści. i tak najprawdopodobniej postępuje Jona, która uznaje tylko wybrane Słowa Boże a inne jakby omija albo czyta bez zrozumienia. kto nie potrafi przyznać się do błędu ten jest najmniej doskonały Jona. przemyśl to.

Aniolek

No madźka nieźle się wysiliłaś Mam nadzieję że nie na marne i nie chodzi mi tylko o jedną osobę Wesoly

madźka.

To żaden wysiłek, jeżeli nie na marne. Mruga

A myślę, że nie na marne, bo nawet jak nie dotrze do tych, do których powinno, to zabije pytania osób, które mogły się pojawić przez posty Jony.

heretyk

zabije powiedasz? Taki kiler jestes, z miloscia na ustach?

madźka.

Heretyku nie przesadzaj, dobrze wiesz co miałam na myśli.
zabije pytania- miałam na myśli zlikwiduje, że ich już nie będzie, bo już zostało odpowiedziane. Bo takowe mogły się pojawić, kiedy ktoś ma słaby korzeń i nie zna dokładnie NT. (ja też nie znam wszystkiego dokładnie, ale ten temat akurat rozpracowałam)

heretyk

madźka.

Nie kłamię. Tak, Biblia nie jest mojego autorstwa, fakt. Ale przemyślenia co do listów są już mojego autorstwa. Nie mam obowiązku Ci się tłumaczyć. Nie obchodzi mnie czy myślisz, że to ja napisałam czy sobie skądś skopiowałam. Sęk w tym, żebyś poznał prawdę. Nie najważniejsze jest to, że ja to napisałam. Najważniejsza jest treść.

heretyk

madźka.

Nie mówię nic innego, co pisze w Biblii. Wesoly

maro110

madźka.

A proszę Cię bardzo maro110 niech Ci będzie. Jednak Jona wyrywa zdania z kontekstu i ich kompletnie nie rozumie. Chciałam Jej tylko pokazać, gdzie robi błędy. Ma wolną wolę, niech sama wybiera drogę. A cytaty nie interpretowałam dokładnie pod Kościół katolicki, tylko chciałam pokazać, że w Biblii nie pisze, że jesteśmy tacy jak Bóg- doskonali.
Aby zrozumieć Pismo Święte, bardzo istotnym jest znajomość kontekstu, czyli okoliczności w jakich dane słowa zostały wypowiedziane, czy też spisane. - to napisał mi ksiądz Tomasz
U Jony też brakuje myślenia, bo wszystko bierze dosłownie. Niech sobie przeczyta dosłownie przypowieści, którymi nauczał Chrystus- totalnie beznadziejne będą. Trzeba również pewne sprawy kojarzyć...

maro110

dla ciebie jak i dla mnie wiekszość interpretacji Jony jest błędna.. bo mamy inny punkt widzenia ale są jeszcze inne "odłamy" które uważają że my się mylimy..

"Aby zrozumieć Pismo Święte, bardzo istotnym jest znajomość kontekstu, czyli okoliczności w jakich dane słowa zostały wypowiedziane, czy też spisane."

zgadzam się.. ale ciężko jest czasem znaleźć prawdę.. bo gdzie ona leży.. mamy np.hebrajski (bez samogłosek), aramejski, tłumaczenia greckie.. kazdy coś tam od siebie dodał.. inaczej coś przełożył (choćby słynne problemy z tłumaczeniem słów odnośnie dziewictwa maryi).. i jest główne pytanie dla ludzi nauki.. czy to wszystko w ogóle prawda..

madźka.

To, że był ktoś taki jak Jezus Chrystus to fakt. U kogoś mogą się siać wątpliwości czy był Synem Bożym. No, ale wybaczcie tutaj wiara no i Pismo Święte.

Inne "odłamy" niech sobie uważają, że się ktoś myli. Ja kogoś "argumenty" staram się badać, a czy ktoś bada moje? Jeżeli nie, to nie mamy o czym rozmawiać. Tak Jona zrobiła, kiedy zacytowałam fragment z Listu Jana, gdzie jest mowa, że jeżeli mówimy, że nie grzeszymy, to samych siebie okłamujemy i nie ma w nas prawdy.

maro110

Jona

madźka napisała

madźka.

Przeczytałaś co ja napisałam?
Jeżeli tak to ustosunkuj się do mojej wypowiedzi, a nie znowu zaczynasz mówić to samo.
Przytoczyłam fragment listu św. Pawła, gdzie jest napisane dlaczego grzeszymy.

Jona

madźka napisała

madźka.

A do Słowa Bożego, jak się ustosunkujesz? Bo moje ludzkie słowa łatwiej podważyć. Czego i tak nie uczyniłaś. Bo napisałaś to co ja już znam.

Uważasz, że nie masz żadnych wad, ani nic?

"gdybym tego nie przyjeła JEGO OFIARA była by daremna ... "
Nie jest daremna, bo dzięki Chrystusowi możemy żyć wiecznie.

Jona

madźka.

Jona

Człowiek jest grzeszny jak tylko może być,ale JAHSZUA poto przyszedł
bysmy stali sie DOSKONALI jak On .

madźka.

Tak, abyśmy do tego dążyli. (pracowali nad sobą)