Moja droga

Witomysł

Wg. dawnych słowian Nawia znajdowała się albo pod ziemią, albo kraina ta leżała ,,za morzem". Dusze przodków którzy nas odwiedzali często miały przyjmować postać ptaków, najczęściej jaskółek, dlatego wciąż jest żywy na wsi zakaz zabijania jaskółek, czy niszczenia ich gniazd. Wielu rolników starej daty nie zniszczy jaskolczego gniazda w oborze, a nawet się ucieszą że takowe gniazdo założyły. Co prawda nie potrafią wytłumaczyć dlaczego, gdyż pamięć o zwyczajach uległa zatarciu, jednak ślad pozostał. Takie bociany wg. wierzeń przynosiły dusze wracając ,,z odległej krainy", właśnie z Nawii. Jesienią i zimą zastepowaly ta funkcję kruki, które nie odlatuja na zimę. Dusze prawdopodobnie mogły przybywać pod postacią innych ptaków, jednak te dwa są najbardziej poświadczone. Do dziś powszechnie zachowało się stwierdzenie że bociany przynoszą dzieci. Jest to echo dawnych wierzeń. Ponadto bociany miały ogromny charakter symboliczny (czerwony dziób i nogi, kolor bardzo ważny u słowian, kolor krwi, miał działanie chroniące przed ,,złym"), toteż zabicie ich, czy zniszczenie gniazda, tak samo jak w przypadku jaskółek było powszechnie zakazane, co utrzymuje się w zasadzie do dziś.

Witomysł

Przeoczylem drugie pytanie.
Prawdopodobnie nie. Dusze przodków wcielały się w ptaki, tak więc nie wszystkie ptaki musiały posiadać ludzką dusze, lecz nie sposób było rozpoznać który ptak ma, a który nie, toteż zakaz zabijania obowiązywał wszystkie.

andrzej

Są trzy miejsca po śmierci człowieka w których dusza się znajdzie i zostanie skierowana do jednego z tych miejsc.
Pierwsze to kraina cierpienia - drugie to kraina milczenia - trzecie to kraina pocieszenia.
Każde z tych miejsc oddziela ogromna przepaść i żadna z dusz nie może przejść na drugą stronę, i nie może zrobić już nic by dodać coś lub odjąć ze swoich uczynków jakie zrobiła będąc w ciele ludzkim tzn.człowiekiem.
Są to miejsca oczekiwania na sąd Boży i te dusze, nie wiedzą co dzieje się po ich śmierci na ziemi wśród żywych ludzi.
Dlatego ci co żyją na ziemi mogą się jeszcze wstawiać za umarłych swoich, modląc się za dusze zmarłych, bo w krainie śmierci nic już nie mogą zrobić dobrego lub złego ci co pomarli, ich uczynki zostały zważone na szalach wagi i każdy trafił tam gdzie mu zostało przypisane.
Dlatego jest wielki sens w modlitwie za zmarłego, może Bóg zechce się nad takim ulitować.
I dobrze jest napisane w Piśmie Świętym - "DO MNIE POMSTA NALEŻY", bo każdy człowiek otrzymuje po śmierci swoją odpłatę, albo cierpienie w mękach , albo pocieszenia w oczekiwaniu na sąd.

Witomysł

A że zbliżają się Zaduszki/Dziady, a i Andrzej poruszył temat modlitwy za zmarłych (co w gruncie rzeczy wywodzi się po czesci z rodzimowierstwa) zamieszczam wnioski wyciągnięte na podstawie rozdanych uczniom ankiet, gdzie Ci mieli wypytać najstarsze osoby w rodzinie, jak wyglądały dawniej zaduszki. Celem tego, była próba pozyskania zachowanych jeszcze informacji o dawnych, przedchrzescijanskich zwyczajach.
[link widoczny dla zalogowanych]
A tu fragment, który zrobił na mnie wrażenie (nie spodziewałem się, że wśród najstarszych zachowała się jeszcze pamięć o takich rzeczach, jak np. składanie ofiar przodkom):

Zorian

U nas zasadniczo istnieje koncepcja rozmaitych elementów w człowieku, ich losy pośmiertne są różne. Przede wszystkim wierzymy w Nawię, krainę umarłych, domenę przodków nad którą czuwa Weles (ale też ważnymi bogami i boginiami związanymi z tą sferą są np. Chors, Nyja czy Marzanna). Inny aspekt nazwijmy to: duszy, uczestniczy w ciągłej wędrówce. Podobnie jak cały świat, cała w nim przyroda podlega cyklicznemu rozwojowi, tak i ludzie rodzą się, umierają by potem znów się odrodzić. Wierzę też i doświadczam bliskości naszych zmarłych, szczególnie w tych poświęconych im momentach roku gdy granica między naszym światem i Nawią jest bardzo cienka: wszelkie okresy przesileń i równonocy oraz Dziady zimowe i letnie.

EDIT: Teraz dopiero czytam, że mój współwyznawca się tutaj wypowiadał. Dość dawno, ale pozdrawiam Mruga

Bobo

Zorian

Poczucie obecności przede wszystkim, coś bardzo subiektywnego. Zdarzyła mi się też raz sytuacja gdy w czasie amatorskich zabaw z magią, które uprawiałem akurat niezbyt świadomie w okresie Jarych Godów i nie zadbałem o odpowiednie "zabezpieczenia" mój kot zaczął reagować na jakąś "dodatkową" osobę, tak jakby ktoś dla niego obcy znalazł się w domu. Przestał gdy zostawiłem obiatę owemu gościowi Mruga

Różnie można takie rzeczy interpretować oczywiście, ja w tym jednak widzę tzw. nawkę, czyli zabłąkaną duszę.